Ik vind het niet zo leuk meer...
Door: Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon
09 Mei 2005 | Peru, Puno
Hallo lieve allemaal,
Dat jullie mij een paar dagen niet meer gehoord hebben is niet omdat ik alsnog naar de Colca Canyon ben geweest hoor.
Nee, dat ging zowieso niet door vanwege de wegblokkades. (rare Peruanen)
Maar Patrick had een geweldig alternatief; naar Bolivia, Copacabana!
Nou, wij helemaal happy natuurlijk, ik bedoel, wie had dat kunnen denken?
We zijn dus 7 mei vanuit Arequipa (2300 meter hoog) met het vliegtuig naar Juliaca (3800 meter hoog) gevlogen, en vanwege het grote hoogteverschil is het bij mij compleet mis gegaan.
Toen we vanuit Juliaca in de bus richting Boliviaanse grens reden, dacht ik eerst dat ik een beetje wagenziek was, maar al gauw bleek dat het hoogteziekte was.
Misselijk, koppijn, kortademig, hartkloppingen en vervolgens heb ik alleen maar lopen spugen en had de zwaartekracht beslag op alles in mijn lichaam gelegd, ik kon niks meer en voelde me zoooo ziek!
Werkelijk waar, ik heb me nog nooit van mijn leven zo ziek gevoeld, wat een ellende.
Ik ben echt huilend de Boliviaanse grens overgestoken, ik kon niet meer.
In het hotel aangekomen ben ik op de bank in de lobby K.O. gegaan en ben ik door de ambulance opgehaald en naar het ziekenhuis gereden, daar heb ik ruim een uur aan de zuurstof gelegen.
Je moet je bij het woord ziekenhuis geen gebouw voorstellen als wij in nederland hebben hoor, ha, ha, nee: het is een klein gelijkvloers gebouwtje, met allemaal heel oude spullen. Een paar doktoren en assistenten die nauwelijks tot geen engels praten (en met mijn toeristen-spaans 'dos servezas por favor) is communiceren niet echt mogelijk.
Ze zijn wel supervriendelijk en weten precies wat ze moeten doen wat hoogteziekte betreft, dus ik heb alles maar over me heen laten komen.
Toen ik daarna op wilde staan, had ik weer het gevoel dat ik moest spugen en hebben ze me maar weer neergelegd.
Vervolgens heb ik een injectie gekregen tegen de misselijkheid, na ruim 2,5 uur kon ik terug naar het hotel met de ambulance, waar ik linea recta naar bed ben gegaan.
´s Nachts hele hoge koorts, hartkloppingen en zwaar aan de diarree.
Gelukkig was er een mannetje uit het dorp waar we verbleven nij mij op de kamer gaan zitetn om me in de gaten te houden, zooo lief.
8 mei:
Slechte nacht gehad dus, en ben op bed blijven liggen totdat de groep terugkwam van de excursie. Nog wel even terug gegaan naar het ziekenhuis om te checken of alles wel goed was (voor zover mogelijk, want zolang je op die hoogte zit blijf je je rot voelen)
Om half 2 mezelf de bus ingehezen en deze heeft ons weer naar Peru gebracht.
Ik heb dus letterlijk niks van Bolivia meegekregen. behalve het ziekenhuis, ik moet erbij zeggen dat dit (achteraf gezien) ook wel weer zijn charmes had: de plaatselijke bevolking zit dus in de gangetjes van het ziekenhuis te wachten op medische hulp: allemaal in de meest prachtige kleurrijke traditionele kledij inclusief de befaamde bolhoedjes! Heel leuk om te zien.
De heenreis is compleet langs me heengegaan omdat ik er totaal niet bij was en de terugrit heb ik strak voor me uit zitten staren.
(Ik heb wel een zooi stempels in mijn paspoort, ha, ha, ha).
Aangekomen bij ons hotel, weer een Casa Andina hotel; werkelijk zalige kamers en dito douche.
Uiteraard weer meteen door naar bed, wat te eten laten bezorgen op mijn kamer en om half negen is het licht uitgegaan.
9 mei:
De groep is een uurtje geleden vertrokken voor de excursie naar de Uros eilanden op het Titicaca meer, ik had dolgraag mee willen gaan, maar ik heb nog verhoging en diarree.
Ik heb maar een dokter laten komen en ik heb dus een infectie aan mijn darmen, kan er ook nog wel bij, die had ik nog niet!
Ik heb een lading medicijnen gekregen en daar zou het binnen een dag of drie mee over moeten zijn.
Nu zit ik dus in het internetcafé, met grote moeite, maar ik wilde even jullie berichtjes lezen.
Op dit soort momenten mis ik jullie allemaal wel heel erg hoor, ik zit nu ook echt met tranen in mijn ogen dit te schrijven, bah, kutzooi.
Ik ga er maar van uit dat het strakkies allemaal wat beter gaat, we rijden morgen om 07.00 uur richting Cuzco, en dat ligt ruim 500 meter lager, dus zal de hoogteziekte moeten afnemen en die diarree gaat ook wel weer over.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nooit meer naar landen met bergen hoger dan 2300 meter hoef te gaan, wat een ellende zeg.
Dus jullie horen mij weer als ik in Cuzco zit.
XXX Manon.
Dat jullie mij een paar dagen niet meer gehoord hebben is niet omdat ik alsnog naar de Colca Canyon ben geweest hoor.
Nee, dat ging zowieso niet door vanwege de wegblokkades. (rare Peruanen)
Maar Patrick had een geweldig alternatief; naar Bolivia, Copacabana!
Nou, wij helemaal happy natuurlijk, ik bedoel, wie had dat kunnen denken?
We zijn dus 7 mei vanuit Arequipa (2300 meter hoog) met het vliegtuig naar Juliaca (3800 meter hoog) gevlogen, en vanwege het grote hoogteverschil is het bij mij compleet mis gegaan.
Toen we vanuit Juliaca in de bus richting Boliviaanse grens reden, dacht ik eerst dat ik een beetje wagenziek was, maar al gauw bleek dat het hoogteziekte was.
Misselijk, koppijn, kortademig, hartkloppingen en vervolgens heb ik alleen maar lopen spugen en had de zwaartekracht beslag op alles in mijn lichaam gelegd, ik kon niks meer en voelde me zoooo ziek!
Werkelijk waar, ik heb me nog nooit van mijn leven zo ziek gevoeld, wat een ellende.
Ik ben echt huilend de Boliviaanse grens overgestoken, ik kon niet meer.
In het hotel aangekomen ben ik op de bank in de lobby K.O. gegaan en ben ik door de ambulance opgehaald en naar het ziekenhuis gereden, daar heb ik ruim een uur aan de zuurstof gelegen.
Je moet je bij het woord ziekenhuis geen gebouw voorstellen als wij in nederland hebben hoor, ha, ha, nee: het is een klein gelijkvloers gebouwtje, met allemaal heel oude spullen. Een paar doktoren en assistenten die nauwelijks tot geen engels praten (en met mijn toeristen-spaans 'dos servezas por favor) is communiceren niet echt mogelijk.
Ze zijn wel supervriendelijk en weten precies wat ze moeten doen wat hoogteziekte betreft, dus ik heb alles maar over me heen laten komen.
Toen ik daarna op wilde staan, had ik weer het gevoel dat ik moest spugen en hebben ze me maar weer neergelegd.
Vervolgens heb ik een injectie gekregen tegen de misselijkheid, na ruim 2,5 uur kon ik terug naar het hotel met de ambulance, waar ik linea recta naar bed ben gegaan.
´s Nachts hele hoge koorts, hartkloppingen en zwaar aan de diarree.
Gelukkig was er een mannetje uit het dorp waar we verbleven nij mij op de kamer gaan zitetn om me in de gaten te houden, zooo lief.
8 mei:
Slechte nacht gehad dus, en ben op bed blijven liggen totdat de groep terugkwam van de excursie. Nog wel even terug gegaan naar het ziekenhuis om te checken of alles wel goed was (voor zover mogelijk, want zolang je op die hoogte zit blijf je je rot voelen)
Om half 2 mezelf de bus ingehezen en deze heeft ons weer naar Peru gebracht.
Ik heb dus letterlijk niks van Bolivia meegekregen. behalve het ziekenhuis, ik moet erbij zeggen dat dit (achteraf gezien) ook wel weer zijn charmes had: de plaatselijke bevolking zit dus in de gangetjes van het ziekenhuis te wachten op medische hulp: allemaal in de meest prachtige kleurrijke traditionele kledij inclusief de befaamde bolhoedjes! Heel leuk om te zien.
De heenreis is compleet langs me heengegaan omdat ik er totaal niet bij was en de terugrit heb ik strak voor me uit zitten staren.
(Ik heb wel een zooi stempels in mijn paspoort, ha, ha, ha).
Aangekomen bij ons hotel, weer een Casa Andina hotel; werkelijk zalige kamers en dito douche.
Uiteraard weer meteen door naar bed, wat te eten laten bezorgen op mijn kamer en om half negen is het licht uitgegaan.
9 mei:
De groep is een uurtje geleden vertrokken voor de excursie naar de Uros eilanden op het Titicaca meer, ik had dolgraag mee willen gaan, maar ik heb nog verhoging en diarree.
Ik heb maar een dokter laten komen en ik heb dus een infectie aan mijn darmen, kan er ook nog wel bij, die had ik nog niet!
Ik heb een lading medicijnen gekregen en daar zou het binnen een dag of drie mee over moeten zijn.
Nu zit ik dus in het internetcafé, met grote moeite, maar ik wilde even jullie berichtjes lezen.
Op dit soort momenten mis ik jullie allemaal wel heel erg hoor, ik zit nu ook echt met tranen in mijn ogen dit te schrijven, bah, kutzooi.
Ik ga er maar van uit dat het strakkies allemaal wat beter gaat, we rijden morgen om 07.00 uur richting Cuzco, en dat ligt ruim 500 meter lager, dus zal de hoogteziekte moeten afnemen en die diarree gaat ook wel weer over.
Ik weet nu in ieder geval dat ik nooit meer naar landen met bergen hoger dan 2300 meter hoef te gaan, wat een ellende zeg.
Dus jullie horen mij weer als ik in Cuzco zit.
XXX Manon.
-
09 Mei 2005 - 14:19
Kierayn En Sanneke:
He lieverd, helemaal niet leuk om te horen dat het zo slecht met je gaat. Ik dacht inderdaad dat je wel aan die trip begonnen was. Balen allemaal hoor!! Ik hoop dat je je snel wel wat beter zult voelen, en dat je alsnog veel kunt genieten van alles. Dikke kus en heel veel beterschap!!!!!!!!! -
09 Mei 2005 - 14:29
Lies:
Ach schat, wat een pech kan een mens toch hebben. Ik dacht inderdaad dat je in de canyon rondhobbelde, en nu lees ik dat je in het ziekenhuis hebt gelegen. Ik hoop dat je je snel weer beter zult voelen en toch nog een fijne tijd zult hebben waar je met plezier op terug zult kijken. Heel veel gemes en een dikke kus van mama -
09 Mei 2005 - 14:50
Geraldine En Marcel:
he manon, wat een ellende maak je toch allemaal mee. Het loopt allemaal niet zoals gepland en ik kan me heel goed voorstellen hoe je je nu voelt, wat een klotezooi. Hoop dat je je snel beter voelt. We waren al helemaal blij voor je omdat we niets hoorde en dachten ook dat je die tocht an het maken was, maar dat was dus niet zo. Heel veel beterschap en hoop dat vanaf nu alles gaat zoals het gepland was. Beterschap en een hele dikke kus van ons -
09 Mei 2005 - 16:26
Aggi:
Lieve, lieve schat,
ik ben bang dat ik de toorn der goden over je afgeroepen heb, met al die verzoekjes om jou toch je canyon trip te laten maken.
Wat klootte allemaal! Hoop dat je snel weer een b eetje opknapt en weer kunt genieten van dat wat nog komen gaat! Morgen is het leven weer mooi! Frank wil ook graag een keer met FOX reizen, want zo hij zegt: die lui kunnen echt alles voor je regelen, je bezoekt plaatsen waar je nooit gedacht had te zullen zijn (en misschien maar goed ook!)Ik moet je ook nog de groeten doen van Nicole, die zit thuis voor een tijdje, kan je dus even niet zelf te woord staan. Net zoals met jou zal het bij haar ook weer helemaal goed komen. Geef de moed niet op meissie, go get them girl, er is nog veel meer te beleven! Read you soon, hugs and kisses from the Beekies -
09 Mei 2005 - 17:33
Wati + Herman:
Heeeeeee Moppie,
Nakende ju wat een klotezooi, we hopen dat het snel beter met je gaat en dat je snel ouwe Mannoneke bent en je weer kunt gaan genieten van alles,beterschap lieve schat, dikke kus en tot in Cuzco -
09 Mei 2005 - 18:14
Corine:
Hoi Sweetie darling, Jezus wat een k-zooi!!! Ik dacht laat ik weer eens de avontuurtjes van Manon lezen...en dan heb jij dit weer!Ongelovelijk kut zeg, en je was er al bang voor hè voor dat hoogteverschil? Echt zonde van Bolivia. Ik hoop dat je daar wel goed wordt verzorgt en dat je morgen weer wat herstelt bent zodat je weer lekker van je trips kan genieten. Take care babe en hou je taai xxx -
10 Mei 2005 - 06:39
Suus + Ed:
He Manonnie,
Wat een kutzooi allemaal he! Dit is wel het laatste wat je allemaal wil op vakantie!!!! We leven heel erg met je mee en hopen dat je je snel weer beter voelt en dat je voor de rest nog goede dagen hebt!!! Dikke kus van ons!s -
10 Mei 2005 - 07:51
Jeske:
Ahhh Manon....wat een kutzooi! Dit zijn niet de berichten die we willen horen :-(
Ik dacht echt dat je in de Canyon zat..maar nee..nog meer ellende!! Vind het echt klote voor je, maar hopelijk voel je je snel weer beter en kan je nog van de overige dagen genieten! Beterschap en nog veel plezier!!!
Dikke kus Jeske -
10 Mei 2005 - 09:30
Willy:
Nou Manon na het lezen van dit bericht zal ik nooit meer klagen als ik weer eens last van mijn darmen heb op vakantie.
Maar ik hoop wel dat je kan genieten van je vakantie.
Groetjes van Willy & Es -
10 Mei 2005 - 13:18
Niki:
haij lieve schat, wat een ellende ik ga n zooi kaarsies aansteken voor je en hopen dat je snel weer ken genieten van de vacation. x niki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
