Aangekomen!
Blijf op de hoogte en volg Manon
13 Oktober 2013 | Ecuador, Quito
Hallo lieve allemaal,
An en ik hebben voet op Ecuadoriaanse bodem gezet hoor!
Maar even bij het begin beginnen:
10-10-2013
Ik ben donderdagavond met de trein naar Dordrecht vertrokken.
De aanbevolen sporttas van 12 kilo = een te grote koffer van 22 kilo geworden, jammer dan; ik ben een meisje, dat mag.
Lekker een bak koffie met gebak gedaan bij An en toen naar bed, want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit, om 5.30 uur om precies te zijn.
11-10-2013
Opgestaan en om 06.15 uur door de vader van An naar Schiphol gebracht.
Koffers ingechekt en een kop koffie gedan met zijn 3tjes en om 9.30 konden we boarden voor een 11 uur durende vlucht....pffffffff.
Om 14.45 uur plaatselijke tijd komen we aan in Quito....naar de klote!!
Ik had voor de zekerheid een diamoxpil ingenomen in het vliegtuig (tegen de hoogteziekte) want Quito ligt op 2850 meter hoogte en zoals de meesten van jullie weten kan Tante Manon daar niet zo goed tegen, gevoelig typje die ze is..... ;)
Enniehoe, op het vliegveld aangekomen zwalk ik samen met An door de douane en maken we kennis met onze groep. Kan daar nu nog weini over zeggen, want ik ken ze pas sinds gistermiddag en An en ik gaan over het algemeen toch echt onze eigen gang.
We stappen in de bus en rijden naar ons hotel, dar worden An en ik ingedeeld op een kamer op de bovenste verdieping....en ja, die koffer van 22 koilo moet toch echt me naar boven....ik heb het gered tot de 1e, ha, ha, ha, en toen hing ik kotsend met barstende koppijn boven de wc. Welkom!
Na een 3 kwartier buiten adem met een hartslag van 125 op bed te hebben gelegen , gat het wel weer een beetje en we gaan samen met 2 anderen van de groep een hapje eten op ´het´ plein van Quito, waar het afgeladen vol is met een uitzinnig menigte, want Rcuador heeft gisteren met 1-0 gewonnen van Paraguay.
We nemen plaats in een eettentje wat over het plein uitkijkt en waar een uitzinnige Ecuadoriaanse Elvis heerlijk staat te bléren met een live-band.
Na het eten weer terug naar het hotel, waar ik met ernstig veel moeite mijn ogen open weet te houden tot 21.11 uur, ik kon niet meer...
12-10-2013
Na een wat verstoorde nachtrust (door de hoogte ga je enorm helder, vreemd en druk dromen, van de diamox moet je om de anderhalf uur naar de wc en door sms-jes van mensen die geen rekening houden dat het hier een uur of 7 vroeger is dan in Nederland, ha, ha, ha) staan we rond een uur of 7.00 op en tegen 8.00 uur zitten we in de ontbijtzaal.
09.00 uur een korte briefing van onze gids Cynthia en dan begint onze ontdekkingreis pas eigenlijk echt.
Quito.
Omgeven door met sneeuw bedekte vulkanen en toch maar 24 kilometer verwijderd van de evenaar, is een fraaie, exotische stad met het hele jaar door plezierig lenteweer.
NOT!!!!! We zitten in de overgang van het droge seizoen naar het natte seizoen.
Om 10.00 uur pakken we het openbaar vervoer (lees bus) naar het historische centrum van Quito.
Hoewel het in de Incatijd, en ook al daarvoor, een belangrijke stad was, is er van de oorspronkelijke gebouwen niks meer over.
Het Quito van nu wordt enerzijds gekenmerkt door koloniale architectuur en anderzijds door een heel modern gedeelte.
Maar wij zijn dus aan het dwalen geslagen via een route die in de Lonely Planet staat; in het oude centrum met zijn pleinen, kathedralen, kerken, parken en kleine zigzaggende straatjes, prachtig. Veel doet me denken aan Peru, kan ook niet anders.
we beginnen op het Plaza de la Independencia (ook wel Plaza Grande genoemd) daar bezoeken we de Catedral Metropolitana, waar een schildering van Het Laatste Avondmaal te zien is met wel een heel bijzonder gerecht op tafel: een cavia!!! (een van de specialiteiten in Zuid-Amerika, hoe grappig).
Vervolgens gaan we door naar La Compania de Jesus, een 16e-eeuwse jezuitenkerk: de rijkst versierdevan het land wel te verstaan.
Werkelijk waar, deze kerk is van top tot teen bedekt met 24-karaats bladgoud en met de juiste verlichting komt je een rijkdom tegemoet waar je U tegen zegt, niet normaal....maar wat mooi, ik hou dar wel van hoor, lekker kitch.
Daarna nemen we plaats op een terras op het Plaza San Fransisco, deze is vernoemd naar de kerk van het Monestario de San Fransisco, die is gewijd aan de beschermheilige van Quito.
We lopen naar binnen en er is waarempel een dienst bezig met gezang, preken en alles wat daarbij komt kijken, erg mooi.
Hierna lopen we naar buiten en maken we via allemaal straatjes met prachtige balkonnetjes die vol staan met grote bakken bloemen een wandeling richting de Basilica del Voto Nacional en ja hoor: het begint me te gieten, jongens, niet normaal!!!
Met een opgestoken paraplu proberen we de lange straat omhoog te komen, maar we moeten her en der echt even schuilen, complete wolkbreuk.
Aangekomen bij de Basilica, compleet doorweekt en verkleumt tot op het bot, ben ik er klaar mee.
An neemt nog de moeite om de klokkentoren te beklimmen, maar ik krijg een stoel aangereikt van de portier en daar blijf ik zitten tot An wer naar beneden kom.
Het begint me te onweren, donderen en regenen, bah, bah.
Als An er weer is, lopen we terug richting busstation en daar weten we een taxi aan te houden die ons naar het hotel brengt.
Even lekker opgewarmd, droge kleren aan, verslag uitbrengen aan jullie en dan gaan we zometeen weer lekker happen op het plein.
Morgenochtend vertrekken we om 8.00 uur voor 2 dagen naar het nevelwoud van Maquipucana.
Ik heb het overigens vandaag voor elkaar gekregen ZONDER diamox mijn ding te doen en dat hoop ik de komende dagen door te kunnen zetten, beter, want dat is me een bosje rotzooi wat je naar binnen werkt en ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee; mijn lijf constant te vergiftigen met medicatie (dat heb ik al zoveel gedaan de afgelopen anderhald jaar).
Ik zal er wel weer aan moeten geloven als we straks naar hoger gelegen gebied vertrekken, maar voor nu even niet!
Nou, lieve allemaal, geen idee wanneer ik weer kans heb om achter een cmputer te kruipen, maar zodra de mogelijkheid zich voordoet zullen jullie weer van mij horen.
Voor nu: Adios, besos y abrazos, Manon
An en ik hebben voet op Ecuadoriaanse bodem gezet hoor!
Maar even bij het begin beginnen:
10-10-2013
Ik ben donderdagavond met de trein naar Dordrecht vertrokken.
De aanbevolen sporttas van 12 kilo = een te grote koffer van 22 kilo geworden, jammer dan; ik ben een meisje, dat mag.
Lekker een bak koffie met gebak gedaan bij An en toen naar bed, want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit, om 5.30 uur om precies te zijn.
11-10-2013
Opgestaan en om 06.15 uur door de vader van An naar Schiphol gebracht.
Koffers ingechekt en een kop koffie gedan met zijn 3tjes en om 9.30 konden we boarden voor een 11 uur durende vlucht....pffffffff.
Om 14.45 uur plaatselijke tijd komen we aan in Quito....naar de klote!!
Ik had voor de zekerheid een diamoxpil ingenomen in het vliegtuig (tegen de hoogteziekte) want Quito ligt op 2850 meter hoogte en zoals de meesten van jullie weten kan Tante Manon daar niet zo goed tegen, gevoelig typje die ze is..... ;)
Enniehoe, op het vliegveld aangekomen zwalk ik samen met An door de douane en maken we kennis met onze groep. Kan daar nu nog weini over zeggen, want ik ken ze pas sinds gistermiddag en An en ik gaan over het algemeen toch echt onze eigen gang.
We stappen in de bus en rijden naar ons hotel, dar worden An en ik ingedeeld op een kamer op de bovenste verdieping....en ja, die koffer van 22 koilo moet toch echt me naar boven....ik heb het gered tot de 1e, ha, ha, ha, en toen hing ik kotsend met barstende koppijn boven de wc. Welkom!
Na een 3 kwartier buiten adem met een hartslag van 125 op bed te hebben gelegen , gat het wel weer een beetje en we gaan samen met 2 anderen van de groep een hapje eten op ´het´ plein van Quito, waar het afgeladen vol is met een uitzinnig menigte, want Rcuador heeft gisteren met 1-0 gewonnen van Paraguay.
We nemen plaats in een eettentje wat over het plein uitkijkt en waar een uitzinnige Ecuadoriaanse Elvis heerlijk staat te bléren met een live-band.
Na het eten weer terug naar het hotel, waar ik met ernstig veel moeite mijn ogen open weet te houden tot 21.11 uur, ik kon niet meer...
12-10-2013
Na een wat verstoorde nachtrust (door de hoogte ga je enorm helder, vreemd en druk dromen, van de diamox moet je om de anderhalf uur naar de wc en door sms-jes van mensen die geen rekening houden dat het hier een uur of 7 vroeger is dan in Nederland, ha, ha, ha) staan we rond een uur of 7.00 op en tegen 8.00 uur zitten we in de ontbijtzaal.
09.00 uur een korte briefing van onze gids Cynthia en dan begint onze ontdekkingreis pas eigenlijk echt.
Quito.
Omgeven door met sneeuw bedekte vulkanen en toch maar 24 kilometer verwijderd van de evenaar, is een fraaie, exotische stad met het hele jaar door plezierig lenteweer.
NOT!!!!! We zitten in de overgang van het droge seizoen naar het natte seizoen.
Om 10.00 uur pakken we het openbaar vervoer (lees bus) naar het historische centrum van Quito.
Hoewel het in de Incatijd, en ook al daarvoor, een belangrijke stad was, is er van de oorspronkelijke gebouwen niks meer over.
Het Quito van nu wordt enerzijds gekenmerkt door koloniale architectuur en anderzijds door een heel modern gedeelte.
Maar wij zijn dus aan het dwalen geslagen via een route die in de Lonely Planet staat; in het oude centrum met zijn pleinen, kathedralen, kerken, parken en kleine zigzaggende straatjes, prachtig. Veel doet me denken aan Peru, kan ook niet anders.
we beginnen op het Plaza de la Independencia (ook wel Plaza Grande genoemd) daar bezoeken we de Catedral Metropolitana, waar een schildering van Het Laatste Avondmaal te zien is met wel een heel bijzonder gerecht op tafel: een cavia!!! (een van de specialiteiten in Zuid-Amerika, hoe grappig).
Vervolgens gaan we door naar La Compania de Jesus, een 16e-eeuwse jezuitenkerk: de rijkst versierdevan het land wel te verstaan.
Werkelijk waar, deze kerk is van top tot teen bedekt met 24-karaats bladgoud en met de juiste verlichting komt je een rijkdom tegemoet waar je U tegen zegt, niet normaal....maar wat mooi, ik hou dar wel van hoor, lekker kitch.
Daarna nemen we plaats op een terras op het Plaza San Fransisco, deze is vernoemd naar de kerk van het Monestario de San Fransisco, die is gewijd aan de beschermheilige van Quito.
We lopen naar binnen en er is waarempel een dienst bezig met gezang, preken en alles wat daarbij komt kijken, erg mooi.
Hierna lopen we naar buiten en maken we via allemaal straatjes met prachtige balkonnetjes die vol staan met grote bakken bloemen een wandeling richting de Basilica del Voto Nacional en ja hoor: het begint me te gieten, jongens, niet normaal!!!
Met een opgestoken paraplu proberen we de lange straat omhoog te komen, maar we moeten her en der echt even schuilen, complete wolkbreuk.
Aangekomen bij de Basilica, compleet doorweekt en verkleumt tot op het bot, ben ik er klaar mee.
An neemt nog de moeite om de klokkentoren te beklimmen, maar ik krijg een stoel aangereikt van de portier en daar blijf ik zitten tot An wer naar beneden kom.
Het begint me te onweren, donderen en regenen, bah, bah.
Als An er weer is, lopen we terug richting busstation en daar weten we een taxi aan te houden die ons naar het hotel brengt.
Even lekker opgewarmd, droge kleren aan, verslag uitbrengen aan jullie en dan gaan we zometeen weer lekker happen op het plein.
Morgenochtend vertrekken we om 8.00 uur voor 2 dagen naar het nevelwoud van Maquipucana.
Ik heb het overigens vandaag voor elkaar gekregen ZONDER diamox mijn ding te doen en dat hoop ik de komende dagen door te kunnen zetten, beter, want dat is me een bosje rotzooi wat je naar binnen werkt en ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee; mijn lijf constant te vergiftigen met medicatie (dat heb ik al zoveel gedaan de afgelopen anderhald jaar).
Ik zal er wel weer aan moeten geloven als we straks naar hoger gelegen gebied vertrekken, maar voor nu even niet!
Nou, lieve allemaal, geen idee wanneer ik weer kans heb om achter een cmputer te kruipen, maar zodra de mogelijkheid zich voordoet zullen jullie weer van mij horen.
Voor nu: Adios, besos y abrazos, Manon
-
13 Oktober 2013 - 08:07
Pjotter En Alina:
Hey Manon en Anja,
Ga door met genieten van alles, want hier is het ......weer en koud.
Blijf allebei gezond en we volgen jullie. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
13 Oktober 2013 - 08:41
Suus:
Manonnie!!
Fijn dat jullie goed aangekomen zijn!!!
Geniet ervan!
Dikke x suus -
13 Oktober 2013 - 09:22
Nicole:
Hey pop,
Veel te vroeg wakker op zondag maar wel met een glimlach zit ik nu je verslag te lezen. Heel veel plezier met An! Geniet van alle mooie dingen die tegen gaat komen. Dikke kus -
13 Oktober 2013 - 15:11
Elma Van Geloven:
hey manon. je hebt weer een hoop meegemaakt. super leuk om te lezen. kijk uit naar je volgende verhaal. heb helaas je vertrek op het werk gemist en heb je dus geen fijne vakantie kunnen wensen dussssss, bij deze................EEN SUPER FIJNE VAKANTIE, EN GENIET ERVAN. JE HEBT HET DUBBEL EN DWARS, ZEKER WETEN VERDIENT. knuffel van mij (elma dus :) ) -
13 Oktober 2013 - 19:50
Buuf:
héé buufie!!!
lekker genieten jij hè!....
pas goed op jezelf xxxxxx
(p.s. 't regent hier pijpenstelen) -
14 Oktober 2013 - 08:53
Aggi:
Hoi meissie, daar ben je dan, eindelijk aangekomen op de andere kant van de wereld. Ik ben in ieder geval al blij dat jullie goed aangekomen zijn! Ik kan je ook nog troosten met het feit dat hier in Waterland dit weekend net zoveel water gevallen is als in de hele maand oktober! Alweer een reden om in Neve(l)rland te zijn!Heb je verslag met plezier gelezen, dacht eerst wat een lap tekst, maar goed vanmorgen viel het alweer mee en onder het "genot" van die gore werkkoffie was ik zo door je verhaal heen. Hopen dat het weer daar de komende dagen wat meer zon laat zien. En anders moeten jullie je licht maar meer laten schijnen!!Luv joe, pas goed op elkaar en tot je volgende "kronkels", ben er al benieuwd naar. Ik ga nog ff pezen (nee, niet in zo'n klein kamertje!!), dikke kus, Aggi -
14 Oktober 2013 - 11:52
Carmen:
Heerlijk lieverd! Ben gelijk met je mee op reis. Wat een avontuur staat je nu weer te wachten? Wauw! Naar het nevelwoud! tja..hier de berendonk om de hoek, ineens niet zo spannend meer...
Geniet, leef en ervaar..WoW!
We kijken naar je uit! Love Ya!
Knuffels car, thomas en Taatje -
14 Oktober 2013 - 16:32
Belinda:
Hoi Schatteke, wat een geweldig verslag weer meid! Ikke weer jaloers hihi. Ben zo trots op je gezien jouw gezondheid! Chapeau! Lieverd ga lekker genieten van al dat moois en hou ons op de hoogte, letterlijk en figuurlijk haha. Dikke knuffel vanuut Mook...XXX Belin -
14 Oktober 2013 - 22:24
Deertje:
Mupke, wat goed te lezen dat je bent aangekomen met Ann. Je neemt ons fijn mee op reis met je fijne manier van schrijven. Heerlijk,heerlijk,heerlijk! Geniet van alles. Ben benieuwd hoe jullie trip is geweest! Geniet liefke...je hebt dit zo verdient! Dikke knuffels van deertje lof joe xxxxxxxxxxxxxxxx. Ps-tis idd zwaar klote weer hiero :-/ -
15 Oktober 2013 - 02:18
Lia:
Holaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa,
Heerlijk dat jullie vakantie begonnen is!! Geniet ervan en heerlijk om jullie avonturen te lezen. Hopelijk hebben jullie mooier weer in het nevelwoud! Genieten van alles jullie beiden!! Lieve groetjes xxxx Lia -
15 Oktober 2013 - 14:10
Jeske:
Hi R.O.R.
Wat heerlijk weer om hier achter mijn pc'tje op het werk te genieten van jouw verhaal ;-)
Klinkt allemaal weer geweldig! Wat een avontuur!
Ben benieuwd naar al het moois wat jullie nog gaan beleven!
Geniet ervan moppie!
Dikke kus vanuit het regenachtige Nijmegen
XXX Jeske -
16 Oktober 2013 - 09:12
Bolleke.:
Nou.....geweldige verhalen wederom.....hier de muts op......regen ....kou.....Dus ik zeg geniet !.....Groet Nijmeguh.!! -
18 Oktober 2013 - 15:24
Lies:
Dag lieverd,
Ik hoorde van Sanneke dat je bij de 3000 meter grens behoorlijk ziek bent geweest.
Ik hoop dat het allemaal mee gaat vallen; jou kennende zul je er toch wel van genieten......
Heel veel liefs van mij voor jou, en voor An natuurlijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
