Nevelwoud en overnachting bij een Indianenfamilie
Blijf op de hoogte en volg Manon
18 Oktober 2013 | Ecuador, Otavalo
We zijn weer aangekomen in de bewonde wereld hoor, pffff.
Dank jullie wel voor al jullie berichtjes, helemaal leuk!
Ik zit nu weer ouderwets in een internetcafeetje verslag uit te brengen, brings back memories, heerlijk!!
Nou, zijn jullie er klaar voor? Heb weer wat meegemaakt, dus....
13-10-2013
Al heel erg vroeg wakker...vanaf 05.00 uur naar het plafond zitten staren...door de hoogte droom ik (en An ook) heel helder en ernstig waanzinnig, doodvermoeiend.
06.30 uur onder de douche gestapt en de koffer weer ingepakt (ik baal er overigens wel van dat ik 22 kilo in dat ding heb gepropt, want in Ecuador schijnen er geen liften te bestaan en moet je dus zelf die koffer de trappen opsjouwen...)
Ontbeten in het restaurant van het hotel, daarna de rekening betaald en hoppa: 8.00 uur zaten we in de bus op weg naar de eco-lodge in Maquipucana.
Onderweg een stop gemaakt op de evenaar en warempel de zon brak door; en dan is het me ineens een bosje heet!!!
Vervolgens doorgereden naar een soort Ecuadoriaans Afrika Musum, waar allemaal hutjes zijn gebouwd om de gebruiken van allerlei inheemse indianenstammen te verduidelijken, wel aardig.
Toen in 3 uur naar het nevelwoud (cloud forest) gereden.
Komen we daar aan (echt een prachtige lodge van alle gemakken voorzien, hangmatten op de veranda´s) krijgen we te horen dat we ´iets nieuws gaan uitproberen´.....we moeten een overnight tas inpakken want we gaan naar een andere lodge.
BULLSHIT, deze prachtige lodge waar we zouden verblijven was volgeboekt en wij moesten uitwijken naar een ander ´alternatief´.
To make matters worse: we moeten lopend naar deze lodge, 2.5 kilometer door het nevelwoud, 400 meter de hoogte in door de stromende regen!!!!!! What the fuck?!
Ik vind wandelen helemaal niet erg, maar dit slaat werkleijk als een lul op een slagroomtaart.
Over modderpaden, zigzaggend de berg op en het begint steeds harder te regenen!!!
Mijn ´waterdichte´jas blijkt helemaal niet opgewassen tegen deze buien en ik zweet me helemaal het rambam, dus natte broek, natte jas, nat t-shirt, natte bh....alles doorweekt.
Omdat we van 1300 naar 1700 omhoog moeten klimmen, gaat mijn hartslag tekeer: 180 slagen per minuut, met moeite weet ik hem om de zoveel meter ietwat naar beneden te krijgen, maar op een gegeven moment raak ik in een soort trance en loop ik in 3 uur die berg op.
Komen we aan in een houten ´lodge´op de berg, eigenlijk een soort van barak.
Na 5 minuten zitten koel ik zó erg af dat ik begin te klappertanden......en de enigste droge kleren die ik bij me had, waren mijn pyama-broek en een schoon t-shirt...heb je niet zoveel aan in die toestand, maar ik trek ze toch maar even aan....brrrrr.
Goed, blokhut/ barak; geen warm water, een toilet die het niet doet (er is er 1....buiten, die kun je bereiken door een klein glibberig pad af te dalen...in de stromende regen.....)
Nadat ik een beetje opgewarmd ben, ga ik in 1 van de hangmatten buiten op de veranda liggen, dik vest aan, 2 paar sokken en ik word wat rustiger.
Om 18.30 uur schuiven we aan voor het avondeten bij kaarslicht (klinkt romantisch, maar er is geen electriciteit, alles werkt op zonne-energie en aangezien het hier alleen maar regent...nou, ja, vul maar in).
Na het eten begint het weer abnormaal hard te regenen.....pfffff, An en ik hebben hier toch helemaal geen zin in jongens.
Morgen moeten we dezelfde weg weer naar beneden lopen, in wat? In mijn pyama?? De kleren die we aan hadden krijgen we toch nooit meer droog???
Ik probeer maar te slapen, blaas de kaars uit om 20.30 uur en doe mijn ogen dicht, fingers crossed dat het morgen droog is....
14-10-2013
Erg onrustig geslapen, 2 x er uit gemoeten om te plassen (ben als een ninja in de nacht door de hut heen geslopen en op de ´out-of-order- wc gaan zitten, heb niet eens de moeite genomen om midden in de nacht naar de buiten-wc te glijden....)
Om 05.00 uur was ik wakker (An al om 04.00 uur) en ja hoor: REGEN!!!!
Om 6.15 uur was het verzamelen om kolibries en vlinders te gaan spotten op de berg....NOT, lekker blijven liggen.
Er hangen voederbakken rondom de hut om kolibries te lokken en deze heb ik dus van een afstand van 1.00 meter mogen bewonderen: wat een leuke vogeltjes!!! Ben er helemaal fan van, ha, ha, ha.
8.00 uur ontbijt: vers gebakken brood, roer-ei, jam, lekker.
9.00 uur hijsen we de rugzak vol goede moed op de rug om de berg weer af te dalen....en ja, hoor...regen.
Poncho over me heen getrokken en gaan met die banaan, ik wilde echt weg daar.
Het pad naar beneden is nu natuurlijk helemaal zo glad en glibberig als maar zijn kan en met gevaar voor eigen leven dalen we af.
Na 30 minuten stopt de regen (bestaat er dan toch een God?) en de tocht naar beneden is warempel schitterend!!!!
Nu zie je tenminste iets!
Prachtig woud, bloemen, vlinders, alle kleuren groen die je je maar voor kan stellen, ja, zo hoort het te zijn.
Met een glimlach klunen we ons een weg naar beneden en na 2.5 uur wandelen (en 4 glippartijen....ik niet en An gelukkig ook niet) komen we dan eindelijk aan.
Ongeloofeloos dat we dit gisteren helemaal naar boven hebben gelopen, ben helemaal flabbergasted en eigenlijk ook helemaal trots op mezelf dat ik dat voor elkaar heb gekregen!!! (je lichaam doet rare dingen met een pols van 180...is niet gezond).
Dan komen we dus aan in de lodge waar we eigenlijk hadden moeten zitten: een plaatje!!!!!
An en ik hebben een superkamer met 2 grote bedden en een eigen badkamer, daar word ik nou gelukkig van!!!!
We springen onder een gloeiend hete douche en wassen alle ellende, zweet, viezigheid en vermoeidheid van ons af en om 13.00 uur nemen we plaats aan een gedekte tafel voor een heerlijke lunch:
- spinaziesoep met knoflook
- tilapiafilet, rijst en salade
- een bak dampende koffie na.
Dan maakt de groep zich klaar om weer aan de wandel te gaan, maar An en ik nestelen ons op de 1e etage in de hangmat en bank....we zitten nog niet of het begint weer te regenen!
Ben zooo blij dat wij hier hoog en droog zitten!!
An zet de I-pod aan (ze heeft de boxen weer meegenomen) en we luisteren naar de muziek, RHCP, Bruno Mars, Daft Punk, Guns and Roses lekker hoor!!!
Beetje schrijven in mijn reisdagboek, we doen vandaag helemaal NIKS meer, lekker lamballen!!!!!
In de namiddag komt de groep complet doorweekt terug in de lodge en een voor een schuiven ze bij ons aan, happy hour begint en met een cocktailtje, zakkie chips, muziek hebben we een gezellig samenzijn en schuiven we om 19.00 uur aan voor het avondeten.
Na het eten duiken we rond 21.00 uur weer ons mandje in......
15-10-2013
Word ik om 05.00 uur wakker van de pijn in mijn linkerneus-holte...dat ga je toch niet menen?!?! Jawel.....
8.00 uur aan het ontbijt en om 9.00 uur vertrekken we met de bus naar Otavalo, waar we een nacht gaan slapen bij een local indianen familie.
Het is een toch van 5-6 uur, door de bergen.....zijn ze even vergeten te vermelden dat we een bergpas over gaan van +3000 meter...
ZIEK!!!!!!!!!! Barstende koppijn (en zo´n holte-ontsteking maakt het er ook niet beter op) misselijk, lamgeslagen, kotsen, pijnscheuten in mijn maag, joooooh.....heerlijk die hoogteziekte!
Heb de reisbegeleidster ook maar even wéér op het hart gedrukt dat ze mij echt van te voren moet waarschuwen als we hoger dan 2800 meter gaan, al is het maar om een bergpas over te steken, grrrrr.
We rijden naar een plaatsje even buiten Otavalo, waar we door een auto worden afgezet bij ons Indianengezin.
Zij leven in een kleine gemeenschap tegen de berghelling van de vulkaan, waar ik de naam even van ben vergeten.
Mama Maria en haar 2 dochters Sonia en Paula.
We slapen in een speciaal voor de bezoekers gebouwd huisje op hun erf: schattig, 3 bedden, een badkamer en een openhaard.
We leggen de spullen neer en Mama Mraia neemt ons mee voor een kleine wandeling door hun gemeenschap.
Ik hou me groot, maar als we terugkomen stort ik neer en stort ik in, wat voel ik me beroerd en wat heb ik een pijn, echt even een potje zitten janken op An´s schouder, verschrikkelijk.
Steenkoud met dikke kleren aan duik ik in bed....kan geen boe of bah meer zeggen.....
Om 19.30 uur hijs ik me uit het bed om bij mams en haar 2 dochters aan tafel te schuiven.
Ik neem een kommetje soep met popcorn (zo grappig, wij eten soepballetjes, hun popcorn in de soep) maar kan de kip met groente en aardappelen niet tot me nemen, dus krijg ik een kop oregano-thee, dat schijnt goed te werken tegen maagpijn.
Na het eten gaan we terug naar ons huisje en opper ik de open haard aan te steken, omdat het zo koud is....was niet zo´n goed idee, ha, ha, ha, hele huisje onder de rook, uch, uch, uch.
Heb de moeite niet eens genomen om de tanden te poetsen en stap mijn bed in, 21.30 uur gaat het licht uit, trusten.
16-10-2013
Heeeele onrustige nacht gehad, om het uur mijn bed uit om te plassen, pijn aan mijn maag.
Heb nog een moord gepleegd om 05.00 uur: zat een enorme spin op de badkamer!!!!!!
Normaal gesproken vang ik die beestjes en zet ik ze buiten neer, maar daar had ik geen puf voor en om het dorpje niet wakker te laten worden door het gegil van An als zijn die spin zou zien, ben ik er maar op gaan staan, sorry spin!!!
Om 7.00 uur opgestaan en ik voelde me gelukkig al iets beter, een Diamox ingenomen voor het geval dat (we zitten toch op 2565 meter hoogte en morgen gaan we naar 3300 dus ik blijf ze voorlopig slikken) en om 8.00 uur aangeschoven voor het ontbijt.
Zulke lieve mensjes!!!!
Na het ontbijt neemt Mama Maria ons mee voor een kleine wandeling en de zon schijnt! We zien de 2 vulkanen die het kleine dorpje omringd, eentje heeft zelfs sneeuw op de top, erg mooi!!
Wat een unieke plek om te zijn zeg! Als je op reis bent zul je misschien met een beetje mazzel doorheen rijden, maar wij hebben er mogen slapen...mogen zijn.
Om 9.00 uur worden we door een auto opgehaald en naar het centrum van het stadje gebracht, waar de bus ons opwacht.
Tegen 10.00 uur rijden we dan naar Otavalo, we maken eerst nog een tussenstop bij een panfluit-maker en een stop bij een kledenmaker en dan rijden we door naar ons hotel: centraal gelegen, helemaal leuk.
Het grootste gedeelte van de groep gaat weer wandelen, maar daar waag ik me niet aan, ben niet helemaal fit.
An en ik gaan lekker het stadje in, heerlijk met zijn tweetjes!!
We gaan naar de handwerk-markt een paar straten verderop: leuke souvenirs gekocht, lekker afdingen en bij een cafeetje met uitzicht over de markt een kop koffie met wat lekkers genuttigd, zaaaaalig!!
Tegen half 4 zijn we weer terug, want het begint (uiteraard) weer te regenen.
An neemt plaats in de lobby van het hotelletje en ik zit nu dus weer ouderwets in een internetcafeetje verslag uit te brengen.
Ik zie net op de klok dat ik hier nu al bijna anderhalf uur zit!
Ik stop er voor nu mee, leuk geweest, ha, ha, ha.
We eten vanavond in het hotelletje, want ze schijnen een erg goede pizza-keuken te hebben, jammie.
Morgen kunnen we lekker uitslapen, want dan gaat de groep naar de markt.
An en ik hebben al een tentje gevonden waar we gaan ontbijten voor een paar dollar.
We rijden morgen in een uur of 6 naar Papallacta: een luxe hotel op 3300 meter hoogte, waar zich allemaal thermaalbaden bevinden..heerlijk poedelen dus!
Daarna gaan we voor 3 dagen naar de jungle, waar we allemaal wandelingen gaan maken (waarondere een nightwalk), ben zeer benieuwd.(we zullen dus ook weer aan de malaria-tabletten moeten...fijn, nog meer rotzooi in mijn lijf....)
Nou, lieve allemaal, Tante Manon vermaakt zich tussen de regenbuien en vlagen van hoogteziekte echt wel hoor, dus maken julie je maar geen zorgen.
Jullie horen weer van me als ik weer toegang heb tot internet, dus tot dan!!!!
Liefs een een dikke knuffel van mij voor jullie XXXXX
Dank jullie wel voor al jullie berichtjes, helemaal leuk!
Ik zit nu weer ouderwets in een internetcafeetje verslag uit te brengen, brings back memories, heerlijk!!
Nou, zijn jullie er klaar voor? Heb weer wat meegemaakt, dus....
13-10-2013
Al heel erg vroeg wakker...vanaf 05.00 uur naar het plafond zitten staren...door de hoogte droom ik (en An ook) heel helder en ernstig waanzinnig, doodvermoeiend.
06.30 uur onder de douche gestapt en de koffer weer ingepakt (ik baal er overigens wel van dat ik 22 kilo in dat ding heb gepropt, want in Ecuador schijnen er geen liften te bestaan en moet je dus zelf die koffer de trappen opsjouwen...)
Ontbeten in het restaurant van het hotel, daarna de rekening betaald en hoppa: 8.00 uur zaten we in de bus op weg naar de eco-lodge in Maquipucana.
Onderweg een stop gemaakt op de evenaar en warempel de zon brak door; en dan is het me ineens een bosje heet!!!
Vervolgens doorgereden naar een soort Ecuadoriaans Afrika Musum, waar allemaal hutjes zijn gebouwd om de gebruiken van allerlei inheemse indianenstammen te verduidelijken, wel aardig.
Toen in 3 uur naar het nevelwoud (cloud forest) gereden.
Komen we daar aan (echt een prachtige lodge van alle gemakken voorzien, hangmatten op de veranda´s) krijgen we te horen dat we ´iets nieuws gaan uitproberen´.....we moeten een overnight tas inpakken want we gaan naar een andere lodge.
BULLSHIT, deze prachtige lodge waar we zouden verblijven was volgeboekt en wij moesten uitwijken naar een ander ´alternatief´.
To make matters worse: we moeten lopend naar deze lodge, 2.5 kilometer door het nevelwoud, 400 meter de hoogte in door de stromende regen!!!!!! What the fuck?!
Ik vind wandelen helemaal niet erg, maar dit slaat werkleijk als een lul op een slagroomtaart.
Over modderpaden, zigzaggend de berg op en het begint steeds harder te regenen!!!
Mijn ´waterdichte´jas blijkt helemaal niet opgewassen tegen deze buien en ik zweet me helemaal het rambam, dus natte broek, natte jas, nat t-shirt, natte bh....alles doorweekt.
Omdat we van 1300 naar 1700 omhoog moeten klimmen, gaat mijn hartslag tekeer: 180 slagen per minuut, met moeite weet ik hem om de zoveel meter ietwat naar beneden te krijgen, maar op een gegeven moment raak ik in een soort trance en loop ik in 3 uur die berg op.
Komen we aan in een houten ´lodge´op de berg, eigenlijk een soort van barak.
Na 5 minuten zitten koel ik zó erg af dat ik begin te klappertanden......en de enigste droge kleren die ik bij me had, waren mijn pyama-broek en een schoon t-shirt...heb je niet zoveel aan in die toestand, maar ik trek ze toch maar even aan....brrrrr.
Goed, blokhut/ barak; geen warm water, een toilet die het niet doet (er is er 1....buiten, die kun je bereiken door een klein glibberig pad af te dalen...in de stromende regen.....)
Nadat ik een beetje opgewarmd ben, ga ik in 1 van de hangmatten buiten op de veranda liggen, dik vest aan, 2 paar sokken en ik word wat rustiger.
Om 18.30 uur schuiven we aan voor het avondeten bij kaarslicht (klinkt romantisch, maar er is geen electriciteit, alles werkt op zonne-energie en aangezien het hier alleen maar regent...nou, ja, vul maar in).
Na het eten begint het weer abnormaal hard te regenen.....pfffff, An en ik hebben hier toch helemaal geen zin in jongens.
Morgen moeten we dezelfde weg weer naar beneden lopen, in wat? In mijn pyama?? De kleren die we aan hadden krijgen we toch nooit meer droog???
Ik probeer maar te slapen, blaas de kaars uit om 20.30 uur en doe mijn ogen dicht, fingers crossed dat het morgen droog is....
14-10-2013
Erg onrustig geslapen, 2 x er uit gemoeten om te plassen (ben als een ninja in de nacht door de hut heen geslopen en op de ´out-of-order- wc gaan zitten, heb niet eens de moeite genomen om midden in de nacht naar de buiten-wc te glijden....)
Om 05.00 uur was ik wakker (An al om 04.00 uur) en ja hoor: REGEN!!!!
Om 6.15 uur was het verzamelen om kolibries en vlinders te gaan spotten op de berg....NOT, lekker blijven liggen.
Er hangen voederbakken rondom de hut om kolibries te lokken en deze heb ik dus van een afstand van 1.00 meter mogen bewonderen: wat een leuke vogeltjes!!! Ben er helemaal fan van, ha, ha, ha.
8.00 uur ontbijt: vers gebakken brood, roer-ei, jam, lekker.
9.00 uur hijsen we de rugzak vol goede moed op de rug om de berg weer af te dalen....en ja, hoor...regen.
Poncho over me heen getrokken en gaan met die banaan, ik wilde echt weg daar.
Het pad naar beneden is nu natuurlijk helemaal zo glad en glibberig als maar zijn kan en met gevaar voor eigen leven dalen we af.
Na 30 minuten stopt de regen (bestaat er dan toch een God?) en de tocht naar beneden is warempel schitterend!!!!
Nu zie je tenminste iets!
Prachtig woud, bloemen, vlinders, alle kleuren groen die je je maar voor kan stellen, ja, zo hoort het te zijn.
Met een glimlach klunen we ons een weg naar beneden en na 2.5 uur wandelen (en 4 glippartijen....ik niet en An gelukkig ook niet) komen we dan eindelijk aan.
Ongeloofeloos dat we dit gisteren helemaal naar boven hebben gelopen, ben helemaal flabbergasted en eigenlijk ook helemaal trots op mezelf dat ik dat voor elkaar heb gekregen!!! (je lichaam doet rare dingen met een pols van 180...is niet gezond).
Dan komen we dus aan in de lodge waar we eigenlijk hadden moeten zitten: een plaatje!!!!!
An en ik hebben een superkamer met 2 grote bedden en een eigen badkamer, daar word ik nou gelukkig van!!!!
We springen onder een gloeiend hete douche en wassen alle ellende, zweet, viezigheid en vermoeidheid van ons af en om 13.00 uur nemen we plaats aan een gedekte tafel voor een heerlijke lunch:
- spinaziesoep met knoflook
- tilapiafilet, rijst en salade
- een bak dampende koffie na.
Dan maakt de groep zich klaar om weer aan de wandel te gaan, maar An en ik nestelen ons op de 1e etage in de hangmat en bank....we zitten nog niet of het begint weer te regenen!
Ben zooo blij dat wij hier hoog en droog zitten!!
An zet de I-pod aan (ze heeft de boxen weer meegenomen) en we luisteren naar de muziek, RHCP, Bruno Mars, Daft Punk, Guns and Roses lekker hoor!!!
Beetje schrijven in mijn reisdagboek, we doen vandaag helemaal NIKS meer, lekker lamballen!!!!!
In de namiddag komt de groep complet doorweekt terug in de lodge en een voor een schuiven ze bij ons aan, happy hour begint en met een cocktailtje, zakkie chips, muziek hebben we een gezellig samenzijn en schuiven we om 19.00 uur aan voor het avondeten.
Na het eten duiken we rond 21.00 uur weer ons mandje in......
15-10-2013
Word ik om 05.00 uur wakker van de pijn in mijn linkerneus-holte...dat ga je toch niet menen?!?! Jawel.....
8.00 uur aan het ontbijt en om 9.00 uur vertrekken we met de bus naar Otavalo, waar we een nacht gaan slapen bij een local indianen familie.
Het is een toch van 5-6 uur, door de bergen.....zijn ze even vergeten te vermelden dat we een bergpas over gaan van +3000 meter...
ZIEK!!!!!!!!!! Barstende koppijn (en zo´n holte-ontsteking maakt het er ook niet beter op) misselijk, lamgeslagen, kotsen, pijnscheuten in mijn maag, joooooh.....heerlijk die hoogteziekte!
Heb de reisbegeleidster ook maar even wéér op het hart gedrukt dat ze mij echt van te voren moet waarschuwen als we hoger dan 2800 meter gaan, al is het maar om een bergpas over te steken, grrrrr.
We rijden naar een plaatsje even buiten Otavalo, waar we door een auto worden afgezet bij ons Indianengezin.
Zij leven in een kleine gemeenschap tegen de berghelling van de vulkaan, waar ik de naam even van ben vergeten.
Mama Maria en haar 2 dochters Sonia en Paula.
We slapen in een speciaal voor de bezoekers gebouwd huisje op hun erf: schattig, 3 bedden, een badkamer en een openhaard.
We leggen de spullen neer en Mama Mraia neemt ons mee voor een kleine wandeling door hun gemeenschap.
Ik hou me groot, maar als we terugkomen stort ik neer en stort ik in, wat voel ik me beroerd en wat heb ik een pijn, echt even een potje zitten janken op An´s schouder, verschrikkelijk.
Steenkoud met dikke kleren aan duik ik in bed....kan geen boe of bah meer zeggen.....
Om 19.30 uur hijs ik me uit het bed om bij mams en haar 2 dochters aan tafel te schuiven.
Ik neem een kommetje soep met popcorn (zo grappig, wij eten soepballetjes, hun popcorn in de soep) maar kan de kip met groente en aardappelen niet tot me nemen, dus krijg ik een kop oregano-thee, dat schijnt goed te werken tegen maagpijn.
Na het eten gaan we terug naar ons huisje en opper ik de open haard aan te steken, omdat het zo koud is....was niet zo´n goed idee, ha, ha, ha, hele huisje onder de rook, uch, uch, uch.
Heb de moeite niet eens genomen om de tanden te poetsen en stap mijn bed in, 21.30 uur gaat het licht uit, trusten.
16-10-2013
Heeeele onrustige nacht gehad, om het uur mijn bed uit om te plassen, pijn aan mijn maag.
Heb nog een moord gepleegd om 05.00 uur: zat een enorme spin op de badkamer!!!!!!
Normaal gesproken vang ik die beestjes en zet ik ze buiten neer, maar daar had ik geen puf voor en om het dorpje niet wakker te laten worden door het gegil van An als zijn die spin zou zien, ben ik er maar op gaan staan, sorry spin!!!
Om 7.00 uur opgestaan en ik voelde me gelukkig al iets beter, een Diamox ingenomen voor het geval dat (we zitten toch op 2565 meter hoogte en morgen gaan we naar 3300 dus ik blijf ze voorlopig slikken) en om 8.00 uur aangeschoven voor het ontbijt.
Zulke lieve mensjes!!!!
Na het ontbijt neemt Mama Maria ons mee voor een kleine wandeling en de zon schijnt! We zien de 2 vulkanen die het kleine dorpje omringd, eentje heeft zelfs sneeuw op de top, erg mooi!!
Wat een unieke plek om te zijn zeg! Als je op reis bent zul je misschien met een beetje mazzel doorheen rijden, maar wij hebben er mogen slapen...mogen zijn.
Om 9.00 uur worden we door een auto opgehaald en naar het centrum van het stadje gebracht, waar de bus ons opwacht.
Tegen 10.00 uur rijden we dan naar Otavalo, we maken eerst nog een tussenstop bij een panfluit-maker en een stop bij een kledenmaker en dan rijden we door naar ons hotel: centraal gelegen, helemaal leuk.
Het grootste gedeelte van de groep gaat weer wandelen, maar daar waag ik me niet aan, ben niet helemaal fit.
An en ik gaan lekker het stadje in, heerlijk met zijn tweetjes!!
We gaan naar de handwerk-markt een paar straten verderop: leuke souvenirs gekocht, lekker afdingen en bij een cafeetje met uitzicht over de markt een kop koffie met wat lekkers genuttigd, zaaaaalig!!
Tegen half 4 zijn we weer terug, want het begint (uiteraard) weer te regenen.
An neemt plaats in de lobby van het hotelletje en ik zit nu dus weer ouderwets in een internetcafeetje verslag uit te brengen.
Ik zie net op de klok dat ik hier nu al bijna anderhalf uur zit!
Ik stop er voor nu mee, leuk geweest, ha, ha, ha.
We eten vanavond in het hotelletje, want ze schijnen een erg goede pizza-keuken te hebben, jammie.
Morgen kunnen we lekker uitslapen, want dan gaat de groep naar de markt.
An en ik hebben al een tentje gevonden waar we gaan ontbijten voor een paar dollar.
We rijden morgen in een uur of 6 naar Papallacta: een luxe hotel op 3300 meter hoogte, waar zich allemaal thermaalbaden bevinden..heerlijk poedelen dus!
Daarna gaan we voor 3 dagen naar de jungle, waar we allemaal wandelingen gaan maken (waarondere een nightwalk), ben zeer benieuwd.(we zullen dus ook weer aan de malaria-tabletten moeten...fijn, nog meer rotzooi in mijn lijf....)
Nou, lieve allemaal, Tante Manon vermaakt zich tussen de regenbuien en vlagen van hoogteziekte echt wel hoor, dus maken julie je maar geen zorgen.
Jullie horen weer van me als ik weer toegang heb tot internet, dus tot dan!!!!
Liefs een een dikke knuffel van mij voor jullie XXXXX
-
21 Oktober 2013 - 17:49
Nicole:
Hey pop, jij bent weer goed bezig......die 22 kilo was toch niet zo handig....achteraf gezien..goh
Hoop dat je snel weer beter bent en nog meer kan genieten van al het moois!
Dikke knuff Nicole -
21 Oktober 2013 - 20:55
Nicole:
Is namelijk héél herkenbaar...ik doe dat óók elke keer. Neem altijd teveel mee en maar sjouwen :) -
21 Oktober 2013 - 20:56
Nicole:
Is namelijk héél herkenbaar...ik doe dat óók elke keer. Neem altijd teveel mee en maar sjouwen :) -
21 Oktober 2013 - 20:56
Nicole:
Is namelijk héél herkenbaar...ik doe dat óók elke keer. Neem altijd teveel mee en maar sjouwen :) -
22 Oktober 2013 - 00:42
Pam:
Manon!! ohhh krijg weer de reis kriebels als jouw verhalen lees! niet zo leuk dat je ziek bent :( maar ja die hoogte sucks... geniet er nog lekker van en kan niet wachten om je volgende verhaal te lezen! xxx -
22 Oktober 2013 - 09:17
San En De Mannen:
Zuzz! Aaaaaaaahhh.. toch vind ik je een beetje zielig hoor met al die stomme hoogtes.. hahaha! Maar je bent een bikkel en genieten doe je! Fijn om te horen.. En we hadden je beloofd dat Djexx zou lopen als je terug bent.. en ik denk dat hij jouw kant oploopt wanneer je weer hier bent! Maar tot die tijd.. geniet en let op jezelf lieve zuz! Groetejes aan Anja! En bedank haar voor al die leuke foto's die ze op facebook zet! Dikke kus van mij en mijn mannen... -
22 Oktober 2013 - 11:02
Carmen:
Manonovisch! Jij maakt wat mee hoor! Ongelooflijk..wat een verhaal en wat een lichamelijke struggle..nou is t wel ff genoeg geweest. Zie het helemaal voor je als je t zo intens beschrijft en die spin....! Joek! Ben heel benieuwd naar de jungle..Zet m op, jane! Love you en tot het volgende verslag..SSMmakk!!Carmen -
22 Oktober 2013 - 12:36
Aggi:
Hee lekker ding,
alles goed daar? Heb je lekker gepoedeld in de "hoge" thermaalbaden? En loop je nu te "jungelen"? Hoop dat er minder regen (eigenlijk helemaal geen regen!) valt, dan eerderhet geval was in het bovenstaande verhaal. Wat een nat drama!En voor wat betreft jouw aangeven over het ons niet bereiken van mails over nieuws van jou daar in Ecuador, ik krijg mail hoor!
Even voor jou Nicole:( ik lees namelijk ook alle berichtjes/ reacties, ik ga ervan uit jij ook haha) waarom 3 X hetzelfde, jij computernerd! Keigoed.
Nonnie, ik hoop echt dat de hoogteziekte onder controle blijft, ik lees in ieder geval wel tussen de regels door dat je weer geweldige reiservaringen opdoet, you go girl, be my eyes!En natuurlijk de groeten ook aan An en dikke knuffels voor jullie beiden, Aggi -
22 Oktober 2013 - 13:40
Jeske:
Haha Nonnie,
Wat een heerlijk verslag toch weer! Zie het altijd helemaal voor me hoe jij het in geuren en kleuren beschrijft! Top!
Tis weer een avontuur hoor! En lichamelijk weer een beproeving zeg!
Geniet van al het moois kanjer!
Keep us posted!
Dikke kus Jeske -
22 Oktober 2013 - 19:47
Lies:
Hallo lieverd,
Wat fijn dat je tussen het gedoe door nog heerlijk kunt genieten.
Wat fijn, thermaal baden en massages.......
En Djexx liep een uurtje terug een meter of 5 - 6! Hoezo een stap of 5?
Hij vindt het helemaal geweldig om te lopen, gaat als een trein...
Ben heel benieuwd naar je jungle-tocht, maar geniet voor nu nog maar even van het poedelen.
Dikke zoen voor jullie,
Have fun and take care,
mama -
23 Oktober 2013 - 20:57
Elma Van Geloven:
hey manon, wat een verhalen weer, mooie verhalen, maar ook minder leuke dingen. gelukkig geniet je toch van de tijd daar. heel veel plezier verder en hopelijk minder regen en geen last van de hoogte. -
24 Oktober 2013 - 12:40
Belinda:
Heeeeeeeeej globetrotte, meid meid meid, wat een gedoe! Een heel mooi verslag, maar wat een ellende haha. Alleen die spin al haha. Je bent echt een die-hard avonturier, ongelooflijk, wat knap! Maar tussen alle ellende lees ik ook heel veel moois. Het lijkt me een supermooi land en zeker de moeite waard. Ik wens jouw/jullie nog vele mooie herinneringen en ondanks alle pijntjes blijf genieten! XXX Belineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
