Daar benne we weer!
Blijf op de hoogte en volg Manon
27 Oktober 2013 | Ecuador, Cuenca
Zo, daar is ze weer en mam; je hebt helemaal gelijk, dit is de laatste reis die ik op zulke hoogtes maak, ha, ha, ha, ik ben er gewoon niet voor gemaakt om boven de 3000 meter rond te hobbelen, met of zonder medicatie...ik heb me er nu ook gewoon bij neergelegd.
Waar waren we gebleven?
25-10-13
Om 8.00 uur stappen we in Riobamba weer in de bus op weg naar Alausi.
Om 11.00 uur stappen we hier op een boemeltreintje.
De Andes is hier zo steil dat het spoornet zigzaggend over de bergflanken is aangelegd. Heel langzaam en afwisselnd voor- en achteruit rijdend, baant de trein zich een weg door de Andesketen.
De zon schijnt, de uitzichten zijn prachtig en iedereen heeft goede zin!
We dalen af naar 1800 meter en stoppen bij de beroemde Duivelsneus (Nariz del Diablo), de naam van een berg, maar eigenlijk geeft het aan wat voor een hel het is geweest om deze spoorlijn aan te leggen.
Er zijn in totaal meer dan 2500 mensen om het leven gekomen bij de aanleg van dit traject.
En door het gebruik van dynamiet zijn (bijna) alle Andescondors gestorven die in dit gebied leefden, zielig he?
Enniewee, we stappen weer in en de trein begint langzaam aan zijn weg naar boven, we stoppen bij een klein stationnetje dat een restaurantje herbergt.
Hier halen Linda en Isabelle een gifgroene taart tevoorschijn met 2 kaarsjes (25) voor Marco en Christel, want die zijn 25 jaar getrouwd, lang zullen ze leven!! Ze waren helemaal ontroerd, zo lief.
Aldaar geluncht en lekker in het zonnetje gezeten (die brandt overigens als een nieuwe zo op de evenaar!) en om 13.00 uur stappen we weer in onze coupe voor dezelfde weg terug, heerlijk!!!
Tegen 14.00 uur staan we weer op het stationnetje in Alausi en stappen we weer in de bus om naar Ingapirca te rijden.
De bedoeling is om hier naar de archeologische site van de enige Inca-ruine van Ecuador te gaan, maar we zitten nog geen 10 minuten in de bus of we rijden de dichte mist in....en vervolgens komt het weer met bakken naar beneden.....
De busreis naar Ingaprica duurt ongeveer 3 uur, maar het weer wordt er niet beter op en we besluiten niet naar de ruines te gaan, maar linea recta naar de hacienda te rijden, waar we zullen overnachten. Als het goed is hebben we morgenochtend helder weer en zouden we vanaf deze plek de ruines moeten zien liggen (hacienda en ruines liggen 500 meter van elkaar vandaan).
We zitten inmiddels weer op 3000 meter hoogte en aangezien ik de afgelopen dagen weer aan die pillen heb gezeten, gaat het prima met me, alleen is het daar SUPERKOUD!!!!!!
An en ik krijgen een supergrote kamer (zeg maar balzaal) hartstikke leuk natuurlijk, maar dat kleine electrische kacheltje krijgt deze ruimte natuurlijk nooit verwarmd.
Dus...pyama onder de broek aan, t-shirt met lange mouwen, dun vest, dik fleece-vest, 2 paar sokken, brrrrrr.
Met de hele bubs bij het haardvuur gegeten en toen naar bed, met een kruik, onder de wol mijn dagboek aanvullen (ik had graag gedoucht, maar er was geen warm water...).
Fingers crossed dat het morgen helder weer is!
26-10-13
Vanaf 05.00 uur weer op de pot gezeten (ik zeg maar zo; enorm goed voor de lijn, ik hoef de knopen van de broek niet eens meer los te maken, trek hem zo van de reet af, erg handig als de nood hoog is...)
Om 6.15 uur opgestaan om te kijken of we al warm water hadden (hoop doet leven) maar helaas, er kwamen ijsblokjes uit de kraan!
Ik gooi de gordijnen open en warempel: een strakblauwe lucht met wat witte wolkjes! Da benne fijne dingen vor de mens!
En inderdaad, vanaf de hacienda zie je de ruines liggen in de zon, erg mooi.
Om 8.00 uur aangeschoven voor het 3-gangen ontbijt, echt een prima plek, ales is perfect geregeld en de hacienda is echt een plaatje.
Om 9.00 uur de bus ingestapt, ondanks het feit dat het maar 500 meter lopen is naar de ruines van Ingapirca.....
Ingapirca betekent letterlijk ´de stenen muur van de Inca´, het is in de 15e eeuw gebouwd aan de koninklijke weg tussen Quito en Cuzco.
De Inca´s stichtten overal in hun rijk nederzettingen die meerdere functies hadden en allemaal een soort Cuzco in het klein waren.
Door opgravingen en vondsten blijkt dat Ingapirca een belangrijke plaats geweest moet zijn, waar de Incakoning regelmatig verbleef (maar vergeleken met Ollantaytambo en Sachuayman in Peru is dit maar een kleine nederzetting geweest, als je mijn deskundige mening zou vragen ;)).
Wel heel bijzonder om zo´n unieke plek in Ecuador rond te lopen, de zon schijnt nog steeds, waardoor je mooie plaatjes kan schieten.
Na een poosje langs de opgravingen en sites gelopen te hebben, scoor ik nog even een beeldje (hopelijk red ie het tot aan Nederland) en een koelkastmagneetje voor mijn verzameling.
Dan rijden we via een een binnendoorweggetje naar de grote weg naar Cuenca.
Een prachtig uitzicht op wat wel een groene lappendeken lijkt, die over de bergen en heuvels is getrokken.
Om 14.00 uur komen we aan in Cuenca, de 2 na grootste stad van Ecuador op 2549 meter hoogte, gelegen aan de voet van de Tomebamba-rivier.
Een koloniale stad , die met recht de mooiste stad van Ecuador genoemd wordt. In 1999 is de stad zelfs door de Unesco op de Werelderfgoedlijst gezet.
We rijden eerst naar een uitzichtpunt dat over de stad uitkijkt: tot mijn verbazing is dit een vele malen grotere stad dan ik dacht! De zon schijnt nog steeds en om 14.30 uur komen we aan in ons hotel.
We besluiten niet met de groep de stad in te gaan, maar lekker op eigen houtje de boel te verkennen.
We laten ons door de bus afzetten en lopen naar het historische centrum.
We bezoeken de Cathedral Nueva (1880), het Parc Calderón, het Monestario del Carmen de la Asunción (1682) met een schattig, klein bloemenmarktje ervoor. We doen een bakkie pleur in een van de cafeetje aan het grote plein en dan lopen we langs het riviertje via de ´overhangende huisjes´ richting sushitent (het is inmiddels 17.30 uur), maar die bestaat blijkbaar niet meer (BUMMER!!!! De Lonely Planet zei van wel.....).
We eindigen uiteindelijk in een Planet Sports Bar, niet ver van ons hotel vandaan.
Ik bestel een soeppie en mozarella-sticks....niks sticks! Complete boomstammen!!! Veel te veel.
Inmiddels is het pikkedoenker buiten en we vragen de serveerster wat de meest handige manier is om bij het hotel te komen. Komt ze even later terug met de mededeling dat er iemand met ons meeloopt. Nou, als dát geen service is! Ha, ha, ha, onze eigen chaperon.
Aangekomen in het hotel neem ik weer plaats op de pot (op een of andere manier ben ik gewoon elke keer de klos) en daar blijf ik de rest van de avond maar zitten.
Ik duik voordat ik naar bed ga nog even onder een heerlijke warme douche en weet tot 22.00 uur mijn dagboek vol te schrijven en toen ben ik in coma geraakt, ha, ha, ha.
27-10-13
Vandaag heb ik een compleet vrije dag!!! Iedereen is voor een pittige wandeling naar het natuurreservaat Cajas gegaan, om daar een wandeling van 3 uur te maken op een hoogte van 4000-4500 meter.
Ik uiteraard niet, want besloten is dat ik dat niet meer doe, ha, ha, ha.
Wel jammer, want het schijnt echt een hele mooie plek te zijn, maar ik ga mezelf niet meer in uitputtende bochten wringen om vervolgens weer helemaal naar de klote ter aarde te storten (wordt ze dan toch ooit een keer verstandig?).
Morgen verlaten we de Andes en beginnen aan onze (lange) afdaling door het nevelwoud tot in de tropische laagvlakte van de kust. We gaan nog op bezoek bij een project in El Guabo en dan rijden we na de lunch door naar de havenstad Guayaquil, waar we zullen overnachten om vervolgens de dag daarop met het openbaar vervoer naar Puerto Lopez te vetrekken voor de laatste dagen aan het strand (hierbij moet ik dan weer wel even vermelden dat van juli tot november het seizoen van de guara is.....wat inhoudt dat het vaak nevelig is met laaghangende bewolking aan de kust....do i need 2 say more?)
Ach, we zien het wel.
Jullie horen weer van me als ik daar ben aangekomen!
Liefs en een dikke knuffel van mij voor jullie XXX
Waar waren we gebleven?
25-10-13
Om 8.00 uur stappen we in Riobamba weer in de bus op weg naar Alausi.
Om 11.00 uur stappen we hier op een boemeltreintje.
De Andes is hier zo steil dat het spoornet zigzaggend over de bergflanken is aangelegd. Heel langzaam en afwisselnd voor- en achteruit rijdend, baant de trein zich een weg door de Andesketen.
De zon schijnt, de uitzichten zijn prachtig en iedereen heeft goede zin!
We dalen af naar 1800 meter en stoppen bij de beroemde Duivelsneus (Nariz del Diablo), de naam van een berg, maar eigenlijk geeft het aan wat voor een hel het is geweest om deze spoorlijn aan te leggen.
Er zijn in totaal meer dan 2500 mensen om het leven gekomen bij de aanleg van dit traject.
En door het gebruik van dynamiet zijn (bijna) alle Andescondors gestorven die in dit gebied leefden, zielig he?
Enniewee, we stappen weer in en de trein begint langzaam aan zijn weg naar boven, we stoppen bij een klein stationnetje dat een restaurantje herbergt.
Hier halen Linda en Isabelle een gifgroene taart tevoorschijn met 2 kaarsjes (25) voor Marco en Christel, want die zijn 25 jaar getrouwd, lang zullen ze leven!! Ze waren helemaal ontroerd, zo lief.
Aldaar geluncht en lekker in het zonnetje gezeten (die brandt overigens als een nieuwe zo op de evenaar!) en om 13.00 uur stappen we weer in onze coupe voor dezelfde weg terug, heerlijk!!!
Tegen 14.00 uur staan we weer op het stationnetje in Alausi en stappen we weer in de bus om naar Ingapirca te rijden.
De bedoeling is om hier naar de archeologische site van de enige Inca-ruine van Ecuador te gaan, maar we zitten nog geen 10 minuten in de bus of we rijden de dichte mist in....en vervolgens komt het weer met bakken naar beneden.....
De busreis naar Ingaprica duurt ongeveer 3 uur, maar het weer wordt er niet beter op en we besluiten niet naar de ruines te gaan, maar linea recta naar de hacienda te rijden, waar we zullen overnachten. Als het goed is hebben we morgenochtend helder weer en zouden we vanaf deze plek de ruines moeten zien liggen (hacienda en ruines liggen 500 meter van elkaar vandaan).
We zitten inmiddels weer op 3000 meter hoogte en aangezien ik de afgelopen dagen weer aan die pillen heb gezeten, gaat het prima met me, alleen is het daar SUPERKOUD!!!!!!
An en ik krijgen een supergrote kamer (zeg maar balzaal) hartstikke leuk natuurlijk, maar dat kleine electrische kacheltje krijgt deze ruimte natuurlijk nooit verwarmd.
Dus...pyama onder de broek aan, t-shirt met lange mouwen, dun vest, dik fleece-vest, 2 paar sokken, brrrrrr.
Met de hele bubs bij het haardvuur gegeten en toen naar bed, met een kruik, onder de wol mijn dagboek aanvullen (ik had graag gedoucht, maar er was geen warm water...).
Fingers crossed dat het morgen helder weer is!
26-10-13
Vanaf 05.00 uur weer op de pot gezeten (ik zeg maar zo; enorm goed voor de lijn, ik hoef de knopen van de broek niet eens meer los te maken, trek hem zo van de reet af, erg handig als de nood hoog is...)
Om 6.15 uur opgestaan om te kijken of we al warm water hadden (hoop doet leven) maar helaas, er kwamen ijsblokjes uit de kraan!
Ik gooi de gordijnen open en warempel: een strakblauwe lucht met wat witte wolkjes! Da benne fijne dingen vor de mens!
En inderdaad, vanaf de hacienda zie je de ruines liggen in de zon, erg mooi.
Om 8.00 uur aangeschoven voor het 3-gangen ontbijt, echt een prima plek, ales is perfect geregeld en de hacienda is echt een plaatje.
Om 9.00 uur de bus ingestapt, ondanks het feit dat het maar 500 meter lopen is naar de ruines van Ingapirca.....
Ingapirca betekent letterlijk ´de stenen muur van de Inca´, het is in de 15e eeuw gebouwd aan de koninklijke weg tussen Quito en Cuzco.
De Inca´s stichtten overal in hun rijk nederzettingen die meerdere functies hadden en allemaal een soort Cuzco in het klein waren.
Door opgravingen en vondsten blijkt dat Ingapirca een belangrijke plaats geweest moet zijn, waar de Incakoning regelmatig verbleef (maar vergeleken met Ollantaytambo en Sachuayman in Peru is dit maar een kleine nederzetting geweest, als je mijn deskundige mening zou vragen ;)).
Wel heel bijzonder om zo´n unieke plek in Ecuador rond te lopen, de zon schijnt nog steeds, waardoor je mooie plaatjes kan schieten.
Na een poosje langs de opgravingen en sites gelopen te hebben, scoor ik nog even een beeldje (hopelijk red ie het tot aan Nederland) en een koelkastmagneetje voor mijn verzameling.
Dan rijden we via een een binnendoorweggetje naar de grote weg naar Cuenca.
Een prachtig uitzicht op wat wel een groene lappendeken lijkt, die over de bergen en heuvels is getrokken.
Om 14.00 uur komen we aan in Cuenca, de 2 na grootste stad van Ecuador op 2549 meter hoogte, gelegen aan de voet van de Tomebamba-rivier.
Een koloniale stad , die met recht de mooiste stad van Ecuador genoemd wordt. In 1999 is de stad zelfs door de Unesco op de Werelderfgoedlijst gezet.
We rijden eerst naar een uitzichtpunt dat over de stad uitkijkt: tot mijn verbazing is dit een vele malen grotere stad dan ik dacht! De zon schijnt nog steeds en om 14.30 uur komen we aan in ons hotel.
We besluiten niet met de groep de stad in te gaan, maar lekker op eigen houtje de boel te verkennen.
We laten ons door de bus afzetten en lopen naar het historische centrum.
We bezoeken de Cathedral Nueva (1880), het Parc Calderón, het Monestario del Carmen de la Asunción (1682) met een schattig, klein bloemenmarktje ervoor. We doen een bakkie pleur in een van de cafeetje aan het grote plein en dan lopen we langs het riviertje via de ´overhangende huisjes´ richting sushitent (het is inmiddels 17.30 uur), maar die bestaat blijkbaar niet meer (BUMMER!!!! De Lonely Planet zei van wel.....).
We eindigen uiteindelijk in een Planet Sports Bar, niet ver van ons hotel vandaan.
Ik bestel een soeppie en mozarella-sticks....niks sticks! Complete boomstammen!!! Veel te veel.
Inmiddels is het pikkedoenker buiten en we vragen de serveerster wat de meest handige manier is om bij het hotel te komen. Komt ze even later terug met de mededeling dat er iemand met ons meeloopt. Nou, als dát geen service is! Ha, ha, ha, onze eigen chaperon.
Aangekomen in het hotel neem ik weer plaats op de pot (op een of andere manier ben ik gewoon elke keer de klos) en daar blijf ik de rest van de avond maar zitten.
Ik duik voordat ik naar bed ga nog even onder een heerlijke warme douche en weet tot 22.00 uur mijn dagboek vol te schrijven en toen ben ik in coma geraakt, ha, ha, ha.
27-10-13
Vandaag heb ik een compleet vrije dag!!! Iedereen is voor een pittige wandeling naar het natuurreservaat Cajas gegaan, om daar een wandeling van 3 uur te maken op een hoogte van 4000-4500 meter.
Ik uiteraard niet, want besloten is dat ik dat niet meer doe, ha, ha, ha.
Wel jammer, want het schijnt echt een hele mooie plek te zijn, maar ik ga mezelf niet meer in uitputtende bochten wringen om vervolgens weer helemaal naar de klote ter aarde te storten (wordt ze dan toch ooit een keer verstandig?).
Morgen verlaten we de Andes en beginnen aan onze (lange) afdaling door het nevelwoud tot in de tropische laagvlakte van de kust. We gaan nog op bezoek bij een project in El Guabo en dan rijden we na de lunch door naar de havenstad Guayaquil, waar we zullen overnachten om vervolgens de dag daarop met het openbaar vervoer naar Puerto Lopez te vetrekken voor de laatste dagen aan het strand (hierbij moet ik dan weer wel even vermelden dat van juli tot november het seizoen van de guara is.....wat inhoudt dat het vaak nevelig is met laaghangende bewolking aan de kust....do i need 2 say more?)
Ach, we zien het wel.
Jullie horen weer van me als ik daar ben aangekomen!
Liefs en een dikke knuffel van mij voor jullie XXX
-
27 Oktober 2013 - 18:40
Anette:
Had ik net een beetje zon uit Su meegenomen naar Hollanda, regent en stormt het nu!! Je mist hier dus helemaal niets (behalve dat gezeik over of Sinterklaas en zwarte piet nou raakvlakken heeft met de slavernij!) geniet jij maar van de regen daar, dan bljf ik in Amsterdam wel balen over het weer hier. Dikke x van het nu 6 jaar en 1 dag getrouwde stel uit Amsterdam. -
27 Oktober 2013 - 18:54
Esther:
Ha Manon,
Vonden jullie Cuenca ook zo leuk? Guayaquil vonden wij geen fluit aan....
El Cajas was i.d.d. super mooi, maar als je zo'n last hebt van je hoogteziekte kan je daar toch niet van genieten. Dus goede beslissing om niet mee te gaan!
Veel plezier nog!
Greetz, Marcel & Esther -
27 Oktober 2013 - 22:10
Nicole:
Hey Manon,
Géén sushi meer?!?! Als je weer thuis bent samen naar Sumo! Gisteren geweest en zoooo lekker gegeten ;-) ik werd er enorm blij van. En als je zou kunnen mag je 10 porties en 6 ronden.....180 stuks! Niet dat wij dat ooit redden maar goed. Het was genieten. Jij óók nog pop!! Dikke knuffel -
27 Oktober 2013 - 22:51
Geraldine:
Fijn om te horen dat het buiten je relatie met de wc wel een mooie reis is!! Goed om niet met de groep mee te gaan en je eigen plan te trekken. Geniet nog lekker van alles en ben natuurlijk benieuwd naar je foto's! Dikke kus -
29 Oktober 2013 - 10:27
Belinda:
Ha lief Mannoneke, Heel verstandig van je om niet meer de grote hoogtes in te trekken. Ben trots op je kiend! Jammer dat het schijthuus een eenheid met je is geworden, jullie zijn echt 2 dikke vriendjes geworden haha. Maar je verhalen spreken weer boekdelen meid, wat een mooi reisverslag weer. Ongelooflijk wat je allemaal ziet en dan niet te spreken over alle temperatuur verschillen pfffffff, gekkehuus. Je mist niets in Nederland, grote puinhoop hiero, gezeik over van alles en nog wat en we hebben de eerste herfststorm er alweer opzitten hihi. Geniet nog van al het moois en pas een beetje op jezelf....dikke knuffel van Belin -
29 Oktober 2013 - 11:55
Soefke:
ola manolo!! geen hoogtes meer?? wou jou vragen of je de mounteverest mee ging beklimmen!! hahaha. en de pot is een vaste maatje van je geworden zo te horen. (wij zijn twee vrienden, jij en ik) als ik het zo lees geniet je wel van je trip gelukkig! het is je ook echt gegunt mop, na al die elende! geniet er nog van en lees graag wat je nog meer gaat meemaken! hier mis je niks, het stormt, op het werk stormt het ook! (met gezeik hahaha) lieverd have fun en nogmaals geniet ervan. dikke kusss van mij! soef -
29 Oktober 2013 - 14:44
Jeske:
Lieve Nonnie,
Wat kan een verslagje van jou een werkdag toch weer helemaal goed maken ;-)
Zit hier te schateren achter mijn pc'tje...hilarisch en heerlijk!
Volgens is het allemaal weer te mooi en bijzonder, jij maakt ook altijd van die dingen mee op reis!
Super wiefke!!! Geniet nog even daar, want inderdaad hier in NL is het storm, regen en andere ellende!
Veel plezier skattie!
XXX Jeske -
01 November 2013 - 21:43
Elma Van Geloven:
dat waren weer mooie verhalen met een wat minder puntje, maar jij blijft ook altijd positief en genieten, ik bewonder je manon.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
