Zaterdag 18 februari naar Medellin

Er ging iets mis met de mailing-list, kweetnie of jullie dit bericht hebben gekregen, moet even een nieuw importje maken...ik en knoppen...serieus....grrrr.

Vandaag rijden we in ongeveer vijf uur naar Medellín, na Bogotá de grootste stad van Colombia. Medellín wordt wel de stad van de eeuwige lente genoemd vanwege het zeer aangename klimaat. De bevolking heeft een bijzonder zonnig humeur; Medellín is een stad van feest, van dans en van aguardiente - de plaatselijke anijsborrel. Overal in de stad klinkt vrolijke muziek.

Nou, niet dus!!
Maar laten we bij het begin beginnen: om 7.45 uur stappen we in de bus en rijden we voor het laatst door het Andesgebergte...om naar Medellin te komen moeten we de bergen weer over om aan de westkant van de Andes terecht te komen...gruwelijk diepe afgronden, gruwelijk smalle weg...gruwelijk grote bus...en als er dan ook nog eens een tegenligger in de vorm van een andere bus ons tegemoet komt stuiven, zit ik toch echt even met samengeknepen billen en klots-oksels op het puntje van mijn stoel...maar goed, Alberto is een goeie chauffeur en loodst ons er al lachend doorheen (maar geloof me, da benne GEEN leuke dingen veur de mensch).
De omgeving is wederom wonderschoon, ik hou van deze bergen en op die paar angstige momenten na, zit ik met een glimlach op mijn gezicht te genieten van het uitzicht.

Om half 4 (!!!!) komen we dan eindelijk aan in Medellin, wat een mierennest!! Wat een drukte, wat een verkeer, wat een mensen!! De eerste mededeling die we krijgen is: 'Hier wordt je beroofd, niet alleen 's nachts, maar ook overdags, dit metrostation kun je beter niet komen en let sowieso op welke straatjes je in loopt, let op zakkenrollers.'
Uh, owkee....
We zijn maar kort in deze stad, vandaag/vanmiddag en morgen...en An en ik besluiten om Medellin over te slaan.
We vertrekken morgen naar Guatape, een pittoreske dorpje zo'n 2 uur rijden vanaf Medellin, gelegen aan de rand van een groot stuwmeer. Vlakbij dit kleurrijke dorpje gaan we via meer dan 700 treden (oh, ow...) de enorme steen el Peñol beklimmen. Boven aangekomen heb je een fantastisch uitzicht over Guatapé en het meer, waar we ook een boottochtje op gaan maken.
Aangekomen in het hotel, waar we meteen een tour boeken, wordt het ons duidelijk dat dit een juiste keuze is, de jongedame die ons helpt, waarschuwt ons als we na de aanbetaling de stad in willen lopen: 'Gaan jullie de hort op? Kijken jullie uit, let op je spullen, jullie zijn maar met zijn tweetjes.'
An en ik kijken elkaar aan...we laten alle kostbaarheden in het hotel en steken de straat over.. het enige wat wij dolgraag wilden zien in Medellin is het plein van Botero, waar 23 grote bronzen beelden van hem staan...en laat dat plein zich nu net aan de overkant van het hotel bevinden...fijn!!! Dan hoeven we in ieder geval niet die enge stad in!
Als je hier met een paar mannen erbij zou lopen zal het echt wel mee vallen, maar wij zo met zijn tweetjes (An, lang en blond) staan meteen in het middelpunt van belangstelling (wat ik overigens geen probleem vind, ha, ha ha, maar dit is andere koek)..wij voelden ons ECHT HELEMAAL NIET op ons gemak. We lopen het plein over en besluiten het hier dan ook bij te laten. Niet fijn. Onder het hotel is een kleine foodcourt EN pinautomaat, dus alles bij de hand EN veilig.
We drinken een bakkie pleur op het terras en daarna gaan we eten bij een Peruaans eettentje: LEKKUH! Even wat anders dan rijst, bonen, sla en een gebakken ei...

Daarna gaan we douchen en maken we ons op om naar een tangovoorstelling in een club te gaan, waarna er salsa gedanst kan worden.
Het is nog vroeg, dus we gaan met zijn allen met de metro.
Na 1 halte en even zoeken, komen we aan bij......ik ga het niet eens uitleggen, ha, ha, ha, het was een dranklokaal voor ouderen....

Morgen lekker met zijn tweetjes de toerist uithangen!
Verslag volgt..
xxx Manon.