Cambodja on my own

Hallo allemaal,

Ik ben weer terug in Thailand en zal jullie nu mijn avontuur naar Cambodja uit de doeken doen.

03-06-06
Om 06.00 uur opgestaan en beneden in het hotel wat gegeten.
Stipt 07.00 stond er een zeer net mini-busje met zalige stoelen voor de deur die mij (wat afgesproken was) helemaal naar Siem Reap, Cambodja zou brengen.
Nadat we nog een Engelsman, Andy uit Manchester opgehaald hadden kon de reis beginnen.
De trip naar de grens zou 4 uur duren, dit vloog voorbij, want ik had leuk gezelschap, Andy zou voor 3 maanden naar Thailand komen om rond te reizen, maar heeft 3 maanden lang niks anders gedaan dan feesten, feesten, feesten en heeft het daglicht niet gezien, met als gevolg dat zijn visa al 3 weken was verlopen en hij naar de grens moest om deze opnieuw aan te vragen (en een boete van 500 Baht per dag te betalen.)
Na 4 uur door prachtig landschap (en geasfalteerde wegen) te hebben gereden kwamen we aan bij een visumkantoortje (aan de grensplaats Poipet kun je deze niet krijgen, dat moet je dus voordat je daar aankomt geregeld hebben.
Dit hele gebeuren duurde ruim 1,5 uur!
Goed, visum in de pocket, mini-busje ingestapt en naar de grensplaats gereden: ik heb nog nooit zo'n mierennnest en verwarrend gebeuren meegemaakt als daar, ha, ha, ha en heb al hjeel wat grensovergangen meegemaakt de afgelopen jaren.
Busje uit en de chauffeur zei:"Tot ziens!"
"Tot ziens? Je zou me toch naar Siem Reap brengen?" vroeg ik
Maar de chauffeur sprak geen Engels en wees de kant van de grens op, "You, there."
Goed, ik ben niet voor een gat te vangen en liep samen met 6 Engelsen en 2 Italianen richting allemaal grenspostjes.
Het was er een drukte van jewelste, bloed-en bloed heet en het stonk verschrikkelijk naar rotte eieren, euch!
Hier door allemaal poortjes, gebouwtjes, stempels, wachten, wachten en nog eens wachten (zweten, zweten en nog eens zweten) en uiteindelijk stonden we na 1,5 uur met zijn 9-en aan Cambodjaanse zijde.
Met een open busje werden we naar een bushalte gebracht en daar werden we verzocht te wachten.
We hadden allemaal geen flauw benul wat ons te wachten stond, men was hier niet duidelijk over, maar goed, ik hou wel van rare dingen, dus maakte ik me geen zorgen: ik was in Cambodja!
Na 20 minuten stopte er een 'bus', een gammel ding wat zowat uit elkaar viel, ramen die niet dicht konden en geen airco.
Hier moesten we instappen en dit busje zou ons naar Siem Reap brengen (dus niks airconditioned-mini-busje vanuit Jomtien naar Siem Reap).
Nu (bleek) begon het echte avontuur: de weg van Poipet naar Siem Reap mag je eigenlijk geen weg noemen, het is een grote zandweg met kuilen, hobbels en bobbels en zo stoffig als de Sahara, maar geeft een fantastisch uitzicht op het landschap.
Het is heel weids, met allerlei kleuren groen, grazende (rare) koeien, spelende kinderen in de riviertjes, geweldig!
De rit duurde van 14.15 tot 19.00 uur, compleet door elkaar gehusseld, onder het stof met mijn nieren in mijn keel en mijn maag in mijn achterste kwamen we dan uiteindelijk in het donker aan in Siem Reap.
"I have beutifull guesthouse for you." zei de busboy.
"Sorry, maar ik heb gereserveerd bij Rosy Guesthouse en daar zou ik worden afgezet door jullie." zei ik moe en hongerig.
"No, Rosy closed, come with me" bleef hij stug volhouden.
Ik ben de bus uitgestapt, de rugzak op mijn rug gehezen en de straat uitgelopen, had even geen zin om met die man in discussie te gaan, ik wilde douchen.
Aan het einde van de straat de weg gevraagd en Rosy bleek 2 straten verderop te zitten.
Daar aangekomen werd ik ontvange door Liem en zij wees me mijn kamer, zei dat ik eerst maar even lekker moest gaan douchen en dat we daarna beneden mijn plannen door zouden nemen.
Ik had een schattige kamer op de 2e verdieping, met een lief balkonnetje en een heerlijke douche.
Na het stof van me te hebben afgeschrobt naar beneden gelopen en onderwijl het eten een tuk-tuk chauffeur voor de volgende dag geregeld en met Liem doorgenomen wat de mooiste tempels zouden zijn om te bezichtigen.
Daarna naar bed gegaan.


04-06-06
Geen oog dicht gedaan, waarschijnlijk door alle stress en indrukken van de vorige dag.
Maar goed, om 07.00 uur opgestaan en om 08.00 uur met de tuk-tuk chauffeur die ik voor het gemak Karel noemde, want zijn eigen naam kon ik niet onthouden, naar het Angkor Archeological Park gereden.
Daar een 3-daagse pas gekocht voor 40 dollar, want er bestaat geen 2-daagse.
Ik had tegen Karel gezegd dat hij me maar moest rondrijden, als ik maar de dingen zou zien die ik opgeschreven had.
Zo volgeden we een weg via Angkor Wat (die zou later komen) met bomen erlangs 3 kilometer naar het noorden naar Angkor Thom.
We komen deze stad via een van de 5 toegangswegen binnen en passeren bewerkte borstweringen met 'nagas' , de legendarische watermonsters die in geheel Zuid-Oost Azie worden geroemd, evenals goden, demonen en driekoppige stenen olifanten.
Het belangrijkste van Ankor Thom is de Bayontempel, daar word ik afgezet door Karel.
De Bayontempel is eind 12e eeuw door koning Jayavarman VII gebouwd en bestaat uit een bovenste en onderste binnenhof met meer dan 1000 meter gebeeldhouwde reliefs en een van de meest opmerkelijkste prestaties van de Khmers; fijn afgewerkte stenen torens met enorme glimlachende gezichten die vanuit alle hoeken op je neer kijken.
Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat prachtig is dit zeg.
Het is ook zo gaaf om dit allemaal in het echt te zien, ik heb er boeken over gelezen, documantaires over gezien en nu sta ik temidden van deze pracht en praal, WAUW!
Nadat ik hier 2 uur vol bewondering rond heb gelopen zoek ik Karel weer op, die aan de overkant van de tempel in een hangmat ligt te slapen.
We pakken de plattegrond erbij en hij verteld me waar ik heen moet lopen (klein stukje) om de volgende tempel te bekijken.
De Baphoun-tempel, gebouwd door koning Udayadityavarman II en aan Shiva gewijd,
is een piramidevormige bouwwerk, in de vorm van Mount Meru, de woning der Khmergoden.
Erg mooi, van daaruit op 2 minuten loopafstand ligt nog een prachtig kunstwerk:
Het olifantenterras, het meet 350 meter en is gedecorreerd met reliefs van olifanten in jaagscenes, garudas en leeuwen.
Het is gebouwd onder koning Jayavarman VII en was bedoeld als terras voor de koningen en hun hofhouding om vanaf daar naar militaire parades etc. te kijken.
Een eindje verderop, het Terras van de leprozenkoning, deze bevat practige 7 meter hoge beelden van de leden van de koninklijke familie, evenals olifanten, garudas en het 5-koppige paard Balaha.
De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en het zweet gutst aan alle kanten van mijn lijf...onderweg terug naar Karel en zijn hangmat kom ik 2 Engelsen die bij mij in de bus zaten tegen, die me vertelden dat het guesthouse waar de busboy ze naar toe had gebracht niet zo vriendelijk was; ze werden min of meer gedwongen daar te blijven, blij dat ik me daar omgedraaid heb en ben weggelopen.
Na samen wat gedronken te hebben rijdt Karel me via de Victory Gate nog naar een kleinere tempel, de Ta Keo, voordat we doorrijden naar de Ta Prohm, de Tomb Raider tempel!
De Franse natuuronderzoeker Henri Mouhot was de eerste die deze oude ruine, die boven het bladerdak van het oerwoud uitstak, in 1860 toevallig ontdekte.
Ta Prohm is sindsdien grotendeels overgelaten aan de elementen.
Bomen van 30 meter hoog steken uit oude gangen omhoog met wortels als immense tentakels die zelfs de goden van Angkor niet hebben kunnen tegenhouden.
Jayavarman VII heeft deze tempel toegewijd aan zijn moeder.
Vol verbazing over het 'natuurgeweld' heb ik daar ruim 2 uur rondgedoold, door gallerijen die bijna niet toegankelijk zijn door de boomwortels die daar een eigen leven leiden, binnenplaatsen waar je rustig kon zitten en jezelf Lara Croft voelde.
Wat machtig mooi is deze tempel, zo mysterieus, een plaatje!
Toen was het tijd om terug te gaan naar het guesthouse om te lunchen en even uit te rusten, want ik was compleet naar de klote door de hitte.
Om 16.00 uur afgesproken dat Karel me weer op zou komen pikken, maar dat heb ik niet meer gered.
Ben in de hangmat op de 2e verdieping met een boek beland en ben er niet meer uitgekomen tot aan het avondeten.
Na het eten voldaan en helemaal gelukkig in slaap gevallen, wat een prachtige dag!


05-06-06
Om 08.00 uur weer bij Karel achter in de tuk-tuk gestapt en nu naar Angkor Wat gereden.
Daar aangekomen loop ik over de enorme stenen toegangsweg het hoofdcomplex van Angkor in.
Angkor Wat, in de 12e eeuw door koning Suryavarman II gebouwd, is door wel 100.000 slaven dag en nacht te laten werken, in 30 jaar neergezet.
het heet letterlijk 'de stad' en is aan de hindoegodheid Vishnu gewijd.
Het bevat prachtige kunstwerken en meer dan 400 tempels.
Kunstzinnig bewerkte bas-reliefs van wel 800 meter lengte van prachtige asparas, of hemelse dansers, met hun fijn gebeeldhouwde armbanden en blote borsten (vermoedelijk ontworpen naar het voorbeeld van de harem van de koning) tot de apenkoningen uit het hindoe-epos Ramayana.
Op het binnenhof aangekomen zie ik kleine kinderen de steile trap opklimmen naar een tempel met zulk een makkelijke klim dat ik bij mezelf dacht, dat kan ik ook.
Met een lange rok, een zware rugzak (door de flessen water) op de rug stap ik 1 voor 1 de trap op, met veel pijn en moeite kijk ik op de helft naar beneden en schrik me kapot: wat is dit hoog! wat is dit steil! wat heb ik een hoogtevrees!!!!!!
Het zweet breekt me aan alle kanten uit en ik besluit door te klimmen, want zonder hulp kom ik echt niet in mijn eentje op die smalle trappen terug naar beneden.
Trillend van angst (ik was echt bang naar beneden te pletter te vallen...) kom ik boven aan de trap aan en kom in een prachtig complex terrecht, zeker de helse klim waard, maar ik moet ook weer terug...
Eerst daar rondkijken, prachtig, prachtig evenals het uitzicht wat je van daar boven af hebt op de omgeving waarin Angkor Wat ligt, wauw!
In een van de tempels zie ik twee oude vrouwen zitten en ik dacht bij mezlef; die kunnen nooit diezelfde klim als ik gemaakt hebben, er moet een makkelijkere trap zijn.
"Ja, die is er, aan de andere kant van het complex, daar is een trap met een railing."
Na een tijdje rondgelopen te hebben ga i8k op zoek naar die trap, en wat blijkt; het is een zelfde trap als waarmee ik naar boven ben gekomen alleen is er hier een dunne ijzeren railing aan vastgemaakt.
Vol angst kijk ik naar benden en begin aan het geklauter terug naar beneden.
Drijf en drijfnat kom ik trillend op mijn benen naar beneden gestapt, terwijl kleine Cambodjaantjes langs me heen naar beneden klimmen en me recht in mijn gezicht uitlachen.......
Toen ben ik echt even gaan zitten in de schaduw om tot rust te komen, mijn vlecht uit te wringen en anderhalve liter water tot me te nemen, nooit meer!
Ook hier heeft mijn fototoestel weer overuren gedraaid en na een uur of 2,5 ben ik weer naar buiten gelopen om plaats te nemen in de tuk-tuk voor de trip naar Bantei Srei, 25 kilometer verderop.
Dit spectaculaire uitstapje is alleen al vanwege het landschp de moeite waard; een smalle onverharde weg gaat door een reeks dorpen en rijstvelden met de prachtigste kleuren groen.
Bantei Srei was een van de eerste tempels in Angkor die in de jaren 30 een grootschalige restauratie onderging. Enorme bomen staan om de kleine binnenplaats heen.
Prachtige reliefs van Shiva en zijn echtgenote Uma, evenals roze zandstenen beelden van goden, bewakers en mytische dieren staan hier bijeen.
Deze hindoetempel eind 10e eeuw gebouwd, markeert met zijn reeks heiligdommetjes een van de hoogtepunten van de vroege Angkorperiode, prachtig.
Na deze tempel de schitterende weg terug naar Siem Reap gereden terug naar het guesthouse, ik was klaar.
Karel betaald en rustig in de hangmat gaan liggen om alle tempels rustig tot me door te laten dringen.
's Avonds weer vroeg naar bed gegaan voor de trip to hell die me de volgende dag weer te wachten stond.


06-06-06 (eng getalletje hoor...)
Vroeg op en terug naar Jomtien gereden, de hele trip maar dan andersom en wat sneller.
ik was om 18.00 uur terug in het hotel, nog smeriger als op de heenweg, maar helemaal happy.
Meteen bij Aris en Betty aangeklopt, mijn verhaal gedaan en afgesproken om een hapje te gaan eten om 19.30.
Heerlijk gedoucht en het zand geprobeerd weg te spoelen, maar zelfs na een half uur douchen en schrobben werd de handdoek nog bruin van het stof, ha, ha.
Bij een Italiaan wezen eten en daarna een terrasje gepakt waar we tot 24.00 uur hebben zitten kletsen.



07-06-06
Om half tien wakker geworden, onbeten en nu zit ik verslag te doen van de vorige dagen.
Cambodja is echt fantastisch! Achteraf gezien had ik hier gewoon een week moeten blijven, een schitterend land, mooie mensen en een cultuurschat waar je kriebels van krijgt.
Ja, ik heb het enorm naar mijn zin gehad, veel leuke mensen ontmoet en prachtige dingen gezien.
WAUW! Een ander woord heb ik er gewoon niet voor; WAUW!
Nu heb ik nog 3 dagen om lekker aan het zwembad te gaan liggen, vrijdag word ik om 20.00 uur opgehaald door de bus en 's nachts om 02.15 vertrekt mijn vliegtuig naar Amsterdam.
Misschien dat jullie nog iets van me horen, maar misschien ook niet.
Ik zal de zon in mijn koffer douwen en meenemen naar Nederland!
Groetjes en heel veel liefs, tot zaterdag!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX