De eerste week wandelen zit er op!

Hallo allemaal!

She's alive, maar jeetje, vraag me niet hoe :)
Ik heb de eerste week wandelen er op zitten en we zijn nu aangekomen in Bhakpatur, een heerlijke plek, maar daarover straks meer.

Waar was ik gebleven?
Dinsdag 15 november.
Kathmandu 1337 meter - Nagarkot 2000 meter
07.00 uur verzamelen met de koffer in de lobby.
Lopend naar een tentje gegaan om te ontbijten, dik ingepakt, want jongens wat is het hier koud!!!! Ik heb allemaal t-shirtjes en wat broeken meegenomen (en een vestje of 2 natuurlijk) maar dat is echt niet genoeg! Gisteravond in Thamel nog even snel een dubbel fleece-vest gekocht en trekkingsokken (van die lekkere dikke) want dit gaat hem niet worden hoor....
Aniehoe:
Heerlijk ontbeten en toen met de bus naar Sankhu gebracht, vanwaar we te voet, dwars door het platteland naar Nagarkot zouden wandelen.
Luister: als ik het woordje platteland lees, zie ik vlaktes voor me, met wat grazende dieren en wat boeren die op het land aan het werk zijn, toch?
Nou, hier in Nepal dus niet.....maar goed, zover zijn we nog niet met dit verhaal.
Het eerste stuk brengt oins naar een boeddhistische tempel, waar de deur geopend woprdt door een monnik, prachtig gedecoreerd van binnen, allemaal kleurtjes, mooie standbeelden.
Het tweede stuk brengt ons via een trap een metershoge helling op, die niet gemaakt is voor mijn kleine beentjes, naar de Varja Jogini tempel.
Een mengeling van boeddistische, hindoeistische en taoistische invloeden maakt dit een hele speciale tempel, mooie gebedsmolens en bellen.
Dan wordt onze tocht voortgezet door het bos, prachtig, big smile, via akkertjes en dorpjes komen onder een bergkam aan.
Het eerste stuk gaat nog wel, maar na een drie kwartier lopen (alsmaar een steile helling op) raak ik buiten adem, hartslag van 200 en gebroken!
Het lukt me, samen met 3 anderen diue de tong ook op de knieen hebben hangen, achterop een vrachtwagen te sproingen en zo rijden we de bergkam op, de rest van de groep aanmoedigend (gnif, gnif).
Ja, luister, dit is pas dag 1, dan ga ik me toch niet al helemaal naar de klote helpen?

De groep komt samen boven op de berg, we lopen een stuikje verder en lunchen in de natuur, dan lopen we verder naar Nagarkot, berg op, berg af, prima te doen.
6 uur gelopen vandaag.....gebroken.
Het weer betrekt dus we kunnen helaass geen besneeuwde bergtoppen van dfe Himalaya aanschouwen, wat toch echt wel de bedoeling is als je in Nepal bent, maar het weer zit zoals gezegd absoluut niet mee!
Moe maar voldaan komen we aan in ons hotelletje, schitterend gelegen op de helling van een berg,m maar met al die mist heb je geen uitzicht, grrrrr.
Korte briefing en hup: WARME DOUCHE!!!

Woensdag 16-11
Nagarkot 2000 meter - Dhulikel 1580 meter
Geen spectaculaire zonsopgang, want de mist hangt nog steeds rond, bummer.
6.45 uur opgestaan (jaaaa, geen vakantietijden maar reistijden!)
8.00 uur begint onze tocht naar Dhulikel.
Het pad golft ovber berghellingen, doort bosjes, over beekjes, via dorpjes en langs rijstvelden.
Onderweg stoppen we bij een schooltje, grote hil;ariteit bij de kindjes waar ik eenpaar erg leuke plaatjes heb geschoten.
We lopen verder en in Nala (een Newari-dorp) maken we een stop zodat we de 4 verdiepingen hoge Bhagwati-tempel kunnen bekijken. (stamt uit 1647).
November: droogste maand van het jaar in Nepal, maar de mist wordt regen en de poncho komt tevoorschijn...
Na 5-6 uur lopen stappen we op een lokale bus en rijden we naar een prachtige hindoe-tempel op een plek waar geen enkele toerust komt.
Erg mooi en erg vreemd, want de hele tempel is versierd met houten beelden die alle mogelijke Kamasutra-standjes uitbeelden!
Dan stappen we weer in een bus en rijden we naar ons hotel in Dhulikel, waar ik zooooo gehoopt had op een warme douche, maar helaas, het water wordt hiert opgewarmd door de zon, en die is er niet... :(

Donderdag 17-11 Dhulikel-Panauti
We zouden vandaag vanuit Dhulikel een wandeling gaan maken, waarna we weer terug zouden komen in hetzelfde hotel, maar omdat er geen warm water is en men na een hele dag lopen een warme douche zeer weet te waarderen
is besloten om vanuit Dhulikel naar panauti te lopen en daar te gaan logeren.
Dus...Saskia, de reisbegeleidster, blijft in het hotel om voor het vervoer van de koffers te zorgen en wij gaan op weg met de gidsen de natuur in.
We lopoen vandaag alles bij elkaar 7 uur, ngeloofeloos....waar ben ik aan begonnen, ha, ha, ha.
We lopen via een prachtige route naar de weinig bezochte stupa Namobuddha.
Volgens de legende zou de Bouddha hier zijn lichaam hebben geofferd om een uitgehongerde leeuwin en haar welpen te voeden.
Hier zijn allemaal Tibetaanse pelgrims bijeen om een gebedsdienst bij te wonen van Tibetaanse monniken, diut gebeurt 1 x per jaar en laten wij nou precies die dag aan komen wandelen!
Prachtig gezang galmt door de de vallei, je woprdt er helemaal rustig van! (mooie plaatjes geschoten!!!).
Boven op de berg ga ik een kleine ruimte in met honderden kaarsjes en brand er 4.
Dan lopen we via de achterkant van het klooster heuvelafwaarts door een heilig bos wat helemaal vol hangt met Tibetaanse gebedsvlaggetjes, erg mooi.
We komen uit in een klein gehucht waar de gids voor ons gekookt heeft, na het eten betrekt het weer weer en wordt het zelfs rillerig koud....grrrrr.
Na de lunch loopen we nog 2 uur door een open vallei door naar Panauti. Halverwege ga ik natuurlijk stuk, maar op mijn eigen tempo haal ik dan toich eindelijk (in het donker) de eindstreep!!! 10 uur onderweg geweest! Is toch niet normaal!!??? Ben zooo trots op mezelf! Ha, ha, ha.

Aangekomen in het hotel treffen we Saskia met onze koffers, daar hebben we enorm mazzel mee.
Wat blijkt: de eigenaar van het hotel in Dhulikel was het er niet mee eens dat de groep vertrok, en die heeft dus alle koffers in een kamer opgeborgen en er een dik slot opgehangen (inclusief paspoorten etc.)
Vervolgens heeft hij de politie gebeld en deze heeft een inbval gedaan in de agency van Saskia.
Hoe dit allemaal kan? De hoteleigenaar behoort tot de hoogste kaste in dit land en heeft dus behoorlijk wat vingers in de pap bij hoger geplaatste functionarissen bij de politie, gemeente etc. en die zag dus dat er geld zou verdwijnen met het weggaan van onze groep.
De directeur van de agency werd opgepakt en afgevoerd, Saskia stond met haar rug tegen de muur, want als westerling zijnde heb je al helemaal niks in te brengen bij mensen van een hoge kaste.
Hoe dan ook, op wat voor een manier ze het ook voor elkaar hebben gekregen (zal wel een groot geldbedrag tegenover hebben gestaan) is Saskia weggekomen met de koffers, dat is me toch wat!

Goed, compleet gebroken (ik kon echt niet meer na 10 uur met de benenwagen door de bergen en rijstvelden) ben ik na een klein hapje om 20.00 uur op bed gaan liggen, even in mijn dagboek geschreven en toen ging het licht letterlijk uit....

Vrijdag 18-11
Zwaar bud geslapen, want het was stervenskoud.
Maar voor mij geen wandelingen vandaag.,
Ik ben met de chauffeur, Saskia en een busboy met de koffers naar Bhakpatur gereden, wat een heerlijke plek!!!
Aangekomen in het hotel bleken er te weinig kamers beschikbaar te zijn, dus hebben Saskia en ik ons opgeofferd en wij zitten dus in een guesthoiuse midden in Bhakpatur: SUPER!!!! Even wat me-time, want allemaal leuk hoor zo'n groep, maar de mensen die mij kennen weten dat ik gewoon af en toe op mezelf moet zijn, dus dit kwam precies goed uit.
Ik heb een heerlijke kamer met een 2-persoons ZACHT bed (tot nu toe heb ik echt constantr op een hoten plank liggen draaien) en hopelijk warm water, daar ben ik nog niet aan toegekomen.
Na het inchecken van de groep zijn we het plein opgelopen en zijn we voor de lunch op een dakterras gaan zitten dat uitkijkt over het plein, schitterend!
Op een gegeven moment zien we een cameraploeg met Ad Visser een klein binnenplaatse op komen lopen en achter hem aan zien we ineens allemaal dames met hoge hakken, compleet opgemaakt met hun koffer....he, maar die ken ik: Britt (van Echte meisjes in de jungle, een van die kleine dames van Oh, Oh, Cherso, hmmmm, wat is dit dan?
Zijn ze dus bezig met opnames voor een programnma dat geheim moet blijven, want dat wordt pas in februari uitgezonden en wij hebben de primeur! Ha, ha, ha, staan we dus met de hele groep op dat dakterras foto's te maken, komt zo'n doos van dat programma ons vertellen dat we die foto's moeten wissen, sterker nog ze eiste het van ons.
BVegint Saskia heel hard te lachen en zegt: Luister, collega, ik ben journalist en programmamaker, als jullie dit geheim hadden willen houden, had je een zwart doek moeten spannen bij dit dakterras etc. etc. dus dikke pech voor jou.
Dus....liefhebbers vcan Echte meisjes in de Jungle, Hollands Next Top Model en Oh, Oh, Cherso: er komt een nieuw programma aan en iwe hebben gezien dat Britt er bij deze aflevering uit lag, aaaah, al die meiden janken en om elkaar heen hangen, ha, ha, ha.
Goed, nu dus in een internetcafeetje via een achterafstraatje te bereiken mijn verslag aan het doen.
Ik hou er nu mee op,. we hebben morgen nog een dagje in deze prachtige plaats en zondag rijden we terug naar Kathmandu.
Hier ga ik nog meer warme kleren kopen, en dan vetrekken we maandag om 05.00 uur voor het raften (2 dagen) aaneengesloten een bezoek van 2 dagen aan Chitwan, dan de 5-daagse trekking en daarna ben ik pas weer in de bewoonde wereld, dus jullie horen mij weer als ik terug ben.
Vergeet mijn uitdaging naar jullie toe, ik heb mijn handen al vol aan mezelf, het is hier ernstig primitief, maar ik vermaak me opperbest.
Bedankt voor jullie reacties!!!
Liefs en een dikke knuffel Manon.