Lovina Beach

Hoi, ben ik weer!

Niks is veranderlijker dan de mens, dus wij zijn afgelopen maandag met de brommer vanuit Kuta naar het noorden van Bali vertrokken.(ipv dinsdag)
Het is en tocht van zo'n 4 a 5 uur, en je gaat echt dwars het eiland over.
Schitterende route, zigzaggend de bergen op (koud!!!) dwars door de groene begroeing.
Geurende bloemen, wat druppels regen,zalig!
Onderweg kwamen we nog bij een hele grote groep wilde apen terrecht, supergaaf! Deze apen zijn wel wat anders dan de apen in het Monkey Forrest waar ik 3 jaar geleden ben geweest (ook hier op Bali) die apen zijn zoooo dik en zooo lui door de touristen die daar telkens lopen te voeren.
De apen die wij tegenkwamen leven daar gewoon in het wild, allemaal kleine baby-aapjes, zoooo leuk!
Toen verder de bergen in (jas aangetrokken, sokken aangedaan, hi, hi)onderweg had Herman (die samen met Putu, de huisvriend)reed een lekke band.
Maar dat is daar allemaal met een wp en een scheet geregeld, dus na een paar inuten konden we onze weg vervolgen.
's Avonds rond half acht kwamen we aan in de kampong
We sliepen bij de familie van Putu, zijn moeder stond al in de keuken een maaltij in elkaar te flansen, en om negen uur zaten we buitenop de veranda te smikkelen.
Heel appart om mee te maken hoe de lokale bevolking leeft en om daar middenin te zitten.
Het zijn een aantal huisjes bij elkaar waar de familie woont, de huisjes komen uit op een kleine binnenplaats, erg gezellig.
Anna en ik sliepen in de beste slaapkamer die ze hadden en we zijn er na het eten maar snel ingedoken, want om vijf uur moesten we weer op.
Na een paar uurtjes te hebben liggen knorren op een heeeel hard bed, zijn we dus midden in de nacht opgestaan
Putu's moeder stond al klaar met de koffie en de thee en fruit.
Om zes uur zaten we op de brommer en reden we naar Lovina Beach.
Heel appart om zo vroeg in de ochtend al zoveel bedrijvigheid tegen te komen.
Er wordt al gekookt, er lopen allemaal mensen op straat, drk, druk, druk.
Na een tijdje komen we aan bij het strand, waar Herman en Putu de vorige avond al een boot hadden geregeld.
Hup, het water op, op zoek naar dolfijnen
Inmiddels komt de zon op en je hebt het gevoel alsof je helemaal alleen op de wereld bent, super
Maar dat is helemaal niet waar, want na een tijdje varen verschijnen er allemaal bootjes met toeristen die ook op zoek gaan naar de dolfijnen.

Het vroege opstaan was het absoluut waard: honderden dolfijnen verschijnen na een hele poos varen: ik heb nog nooit een dolfijn in het wild gezien, maar dit slaat echt alles; zoooooveeeel dolfijnen!!!!
Geweldig! Je kunt er niet mee zwemmen, maar jeetje wat is dat genieten zeg.
Ik heb foto's gemaakt, maar weet niet of ze er goed opstaan, want die tuimelaars zijn echt supersnel.
Na een hele poos naar die prachtige dieren te hebben zitten kijken vervolgen we onze weg naar een koraalrif.
Daar aangekomen trekken we onze snorkeluitrusting aan, pak ik mijn onderwatercamera en spring ik in het water, geen idee wat er voor een wereld zich er onder me zal bevinden, kijk ik mijn ogen uit.
Allerlei soorten vissen in alle kleuren van de regenboog zwemmen daar tussen de koralen door.
Fantastisch! Grote, kleine, groene, gele, oranje, zwarte, blauwe vissen, wauw!
Deze vissen zie je alleen maar in aquaria en nu zwem je met ze door de zee, supergaaf!
Ik heb het hele fotorolletje volgeschoten en hoop echt dat ze gelukt zijn, want dit was echt kicken!
Het was wel even wennen om met zo'n snorkel te zwemmen, ik moet ook zeker een liter zout zeewater naar binnen hebben gekregen, ha, ha.
Nadat we hier ik weet niet hoe lang hebben rondgedobberd, zijn we gaan ontbijten aan een restaurantje aan zee.
Compleet uitgepoept door alle indrukken op de vroege morgen, gingen we verder met de brommer naar de Hot Springs.
Warmwaterbronnen die uit de bergen komen.
Schitterend aangelegd tussen tropische begroeing laat ik me in het hete zwavelwater zakken en voel alle vermoeidheid uit mijn lijf wegzakken.

Er zijn 3 baden, met elk grote stromen water die uit gebeeldhouwde koppen stromen
1 bad heeft 3 hele harde waterstralen die met grof geweld naar beneden storten en waaronder je kan gaan staan en dus gemasseerd wordt.
Superlekker! Daar hebben we uiteraard een heeeele tijd gedobberd en genoten van de rust en de baden.
Jeetje, wat ben je na zoveel indrukken kapot zeg.
Nadat we ons omgekleed hadden zijn we weer op de brommer gestapt voor de weg terug naar het zuiden van het eiland.
We zijn onderweg wat vaker gestopt als op de heenweg, want we hadden geen billen meer over! Na een aantal uren rijden komen we thuis aan en ik laat me op de grond vallen want ik kon niet meer zitten, zoooo'n pijn!
De rest van de avond lekker geluierd, pizzaatje besteld en dvd-tje gekeken.
Wat een superdag zeg, echt gaaf!
Lekker geslapen, om 10 uur wakker geworden en mijn boek uitgelezen.
Herm is werken tot een uur of 2 en dan gaan we naar de dierentuin.
Nog een paar dagen en dan zit het er op voor mij hier in Bali.
Ik ben ook heel benieuwd wat Hong Kong gaat brengen.
Zal wel een cultuurshock worden, zo'n miljoenestad met zijn neonverlichting en Chineesjes waar je allemaal bovenuit komt.

Wat betreft de regenval: wij hebben daar inderdaad geen last van, maar in Jakarta is het echt 1 groot drama, de beelden op tv liegen er niet om en de regen blijft maar vallen.
Alles is ondergelopen, tot wel meter hoog stroomt het water door de stad en omstreken.
Het sleurt uiteraard alles wat zich op zijn pad bevindt met zich mee: hele huisjes etc. erg triest. Doet me denken aan de overstromingen van Thailand vorig jaar.
Gelukkig regent het hier alleen 's avonds/'s nachts en is het overdags bloedheet.
Om even terug te komen op de vraag van Betty: nee, er lopen geen leuke mannen rond, ha, ha, ha, ze zijn allemaal een kop kleiner dan ik....
Maar goed, voor de rest supervriendlijke mensen, die echt op het toerisme zitten te wachten.
Hotels staan er leeg en verlaten bij, stranden zijn leeg, echt heel erg als je weet hoe het er hier voor de bomaanslagen aan toe ging.
De mensen zitten echt te wachten op buitenlanders, maar die blijven in grote getale weg.
Ja, je hebt hier wat Japanners en Chinezen rondlopen, maar dat is rotvolk, en hier en daar een verdwaalde Australier.
De mensen leven hier echt van dag op dag (niet door armoede, maar dat is echt hoe ze hier leven).
Groepen mannen liggen op hoeken van straten een uiltje te knappen met zijn allen, kinderen spelen in de winkeltjes van hun ouders, waar het zo rustig is dat je een speld kan horen vallen.
Erg sneu.
Maar ze blijven lachen, heel vriendelijke mensen.


Nou, jullie lazen het al, we gaan zomeeen naar de dierentuin, we zullen nog wel een avondje gaan stappen (ik had eigenlijk zoiets van; dat gaan we elke dag doen, maar ik heb er helemaal geen behofte aan, ik kom helemaal tot rust hier, lekker aanklooien, happie eten (errug lekker hier, vooral langs de kant van de weg)).
We ondernemen ook heel veel dus als je dan 's avonds thuiskomt, is het zooo lekker om na het douchen lekker een filpje te kijken (die je hier voor een habbekrats koopt!).
Werkelijk de aller-allernieuwste films zijn hier al op DVD te krijgen, gisteravond naar Apocalypto zitten kijken (voor 50 eurocent gekocht).
Jullie lezen het: ik vermaak me hier opperbest, de tijd vliegt voorbij, maar ik heb nog 3 daagjes.
Zaterdag moet ik om 13.00 uur op het vliegveld in Denpasar zijn.
Dan vertrekt mijn vliegtuig om 16.00 uur naar de Metropool Hong Kong.
Wellicht schrijf ik nog wat voor die tijd en anders horen jullie weer van me als ik in China zit.

Toedels! XXXXX Manon