Vervolg

8-11-08
DAG 12 COOPER PEDY NAAR QUORN
Rond 7.00 gaat de wekker weer. Lekker geslapen in ons bunkhouse onder de grond: hier heb je nl. op deze 'diepte' een constante temperatuur van 23 graden, best prettig!
We staan op en gaan met de bus naar een opaalveld om aldaar op zoek te gaan naar fortuin...opalen dus.
Nu is de kans erg klein dat je daar een opaal van een paar miljoen zal aantreffen, maar goed, vol verwachting dat veld op natuurlijk, wie niet waagt, wie niet wint.
Eigenlijk vinden we allemaal (op een paar mensen na) kleine stukjes opaal her en der tussen het puin, erg leuk om daar als een stel idioten op de grond te zitten / liggen en tussen al die stenen en gruis op zoek te gaan naar die glinsterende stukjes.
Ik heb er een paar gevonden (zullen een paar dollar waard zijn, meer niet, maar leuk souveniertje!).
Rond 10.30 uur moeten we echt vertrekken, want anders komen we te laat in het hotel...HOTEL?! Ja, hotel: de organisatie waar ik mee reis heeft dit jaar een hotel gekocht waar ze hun klanten tijdens deze rondreis 2 nachten (WAT EEN LUXE!!) in laten doorbrengen.
Maar dat is nog wel een paar uur rijden natuurlijk, dus hup, die bus weer in...ben er nu wel een beetje klaar mee hoor, ha, ha, als het nou een luxe touringcar was, maar nee....dus na deze trip GEEN BUSREIZEN MEER!
Onderweg uiteraard een aantal stops die zeker de moeite waard zijn:
Allereesrt stoppen we bij een zoutmeer, 53 meter onder de zeespiegel, leuk gezicht, maar als je op het zoutmeer in Bolivia bent geweest op ruim 4200 meter BOVEN de zeespiegel en 100 keer zo groot, ja, dan valt dit zoutmeertje toch wel een beetje in het niet, ha, ha, ha.
Daarna hebben we (na 3 uur verder te hebben gereden een stop in Woomera.
Hier in dit plaatsje (ook in het midden van de Outback) zijn altijd geheime raketoefeningen gehouden door de overheid (er kwam toch geen hond in deze uithoek, vandaar!).
Er zijn atoomproeven gehouden, raketten gebouwd etc. maar nu is het min of meer een uitgestorven plaatsje (er wonen nog wel mensen, maar ik heb niemand op straat zien lopen...heel vreemd) met allemaal voorbeelden van raketten en bommen die tentoongesteld worden.
Na wedrom een hele poos in de bus te hebben gezeten (en het landschap warempel begon te veranderen: glooiende velden, heuvels, huizen, mensen) komen we aan in Quorn.
Het hotelletje is van alle gemakken voorzien en van de kamers zijn dorms gemaakt, ik slaap samen met 4 meiden in 1 kamer, zaaalige bedden, supermooie douche, ja, wat wil je nog meer na 2 weken bush-bush?
We eten lasagne met salades en na een welverdiend biertje ga ik naar bed.



9-11-08
DAG 13 OMGEVING QUORN EN FLINDERS RANGES
We gaan vandaag op pad in de omgeving van waar het hotel zich bvindt.
Prachtige korenvelden, hoge heuvels waar je de emu's en de kangaroos rond ziet huppelen, erg fijn zo'n change of scenery!
Allereerst gaan we naar de Youranbulla Caves, een heilige plaats voor Aboriginal mannen, waar rotstekeningen zijn gemaakt, in een ver verleden.
De dames zetten een zware stem op (ha, ha) want eigenlijk mogen wij daar niet komen.
Om bij de grotten te komen moeten we de heuvel / kleine berg op klimmen, en terwijl we dat doen zien we de eerste rote kangaroos eindelijk van dichbij: zoo leuk!
De rotstekeningen zijn ook hier weer heel erg mooi, vind het heel bijzonder om op dit soort plekken te mogen (nou, ja) staan, de omgeving is ook prachtig: je kijkt uit over een prachtig landschap, waar tientallen roze papagaaien rondvliegen en kwetteren.
Na dit bezoek aan de rotstekeningen rijden we naar Wilpena Pound, voor jawel: een wandeling door een oeroud bos.
Onderweg daar naartoe trapt Jason ineens midden op de weg vol op de rem, springt uit de bus, duikt in de bush-bush, om er vervolgens met een heel mooie hagedis aan zijn staart uit te komen lopen: een bearded dragon (heb er als het goed is erg mooie foto's van dichtbij gemaakt).
Vraag me niet hoe die beste man met 100 kilometer per uur achter het stuur zo'n hagedis opmerkt die langs de weg ergens tussen de struiken zit, maar hij flikt het keer op keer! Erg gaaf.
Bij Wilpena Pound aangekomen, krijgen we ruim een uur of anderhalf de tijd om de wandeling e gaan maken, een prachtig oerbos vol met wildlife: emu's, papagaaien, kangaroos en supergrote bomen.
Na de wandeling stoppen we nog bij Kanyoka Homestead, een cattle-station wat alleen nog maar uit ruines bestaat, niet veel bijzonders, maar het schijnt dat zich hier de eerste schapendrijver heeft gevestigd in de geschiedenis, dus...vandaar.
Daarna gaan we terug naar Quorn en hebben we de rest van de middag vrij!!! Maar das lekker!
Sommigen duiken hun nest in, anderen gaan lekker spelletjes spelen, ik pak mijn dagboek en schrijf de afgelopen dagen even op, want je doet zoveel indrukken op, dat je op een gegeven moment echt niet meer weet wat je gedaan hebt.
Om 18.00 uur moeten we verzamelen, want dan worden we naar een gedelte van Flinders Ranges gereden om op zoek te gaan naar een bijna uitgestorven kangaroo-ras, er zijn er nog maar een stuk of 1000 en ze komen alleen nog maar voor in dit gebied.
Je raad het nooit: we rijden het gebied nog niet binnen of Nathalee en ik spotten er al 1: ze hebben een staart als van een tijger, met van die strepen en een gele snoet, zoo mooi!
We stappen uit (dat beest is natuurlijk al lang gevlogen, nou ja: gehopt) maar we gaan vol goede moed verder zoeken en jawel hoor, we spotten er bij elkaar geteld nog 3 die avond.
Ik heb gelukkig mijn mega-kanon-lens op de camera gedaan, dus ik kan die kleine schuchtere springjongens helemaal dichtbij halen! Ik heb ze er heel goed opgekregen! (dit in tegenstelling tot de rest van de mensen die met hun kleine digitale toestelletjes achter de arme kangaoos aanhollen....)
Toen terug naar het hotel en samen met wat mensen de laatste koude biertjes gepakt, wat crackers en dips en gewacht totdat het eten klaar zou zijn.
Tijdens dit gezellig samenzijn zegt Debbie tegen Jason dat ze morgen niet met de 4-uur durende wandeling door Flinders Rangers meegaat, want ze heeft last van haar been.
Ja, ik blijf dan hier met Manon zeg ze.
Oh? Ga je niet mee? vraagt Jason, Is er iets?
Eh, nee, ik ben gewoon lui en heb geen zin om te gaan!
Ik heb de pijp werkelijk helemaal leeg, heb geen zin meer om in die verrekte bus te gaan zitten, of mezelf weer blaren te bezorgen door weer een wandeling, en dan mag dit we een van de mooiste stukjes zijn van Zuid-Australie, maar ik ben klaar! Ha, ha, ha.


10-11-08
DAG 14 QUORN NAAR ADELAIDE
Om 8.00 uur is iedereen opgerot uit mijn kamer en kan ik lekker ongestoord douchen, trutten en mijn spullen pakken.
Ik loop de keueken van het hotel in en maak samen met Debbie een zaig ontbijtje en ga met haar in de TV-kamer zitten en we zetten een dvd-tje op.
Beentjes omhoog, kopje thee erbij, het leven is mooi.
Zo brengen wij de hele ochtend door en rond lunchtijd komt de groep weer binnenlopen.
Na een lichte maaltijd, spullen bij elkaar gesprokkeld en met de bus zo'n 4 uur gereden voordat we om 18.00 uur in Adelaide aankomen.
Daar staat Peter (de neef van mama) me al op te wachten bij de YHA.
Gedag gezegd tegen de groep en samen met Peter naar huis gereden....een huis....een eigen kamer met een eigen badkamer!!!!!!!
Peter woont iets buiten het centrum van Adelaide, in de wijk Brompton, een hartstikke leuk huis met een galerie en een atelier (Peter schildert) en een zaaalige tuin.
Hier blijf ik tot en met zaterdag 15-11-08, want an staat er weer een vlucht geboekt naar Melbourne (ik heb al eerder gezegd: GEEN BUS MEER!).
De YHA is al geboekt en betaald voor 4 nachten, ik moet alleen nog even een dagtripje zoeken die me naar de highlights van The Great Ocean Road brengt, want ik ga dus niet meer met een tour...
In Melbourne heb ik afgesproken met Kylie, zij woont daar, een meid die ik ontmoet heb in Airlie Beach, we zien elkaar zondag.
Vervolgens vertrek ik woensdag 19-11-08 weer met het vliegtuig (yes, I'm serious: NO MORE BUSSES!!) naar Sydney en dan is de klok rond jongens! (ik ga alleen wel nog een dag of 2, 3 naar de Blue Mountains, iets buiten Sydney)
Dan zit het er alweer bijna op voor mij, jemig de pemig, 2 en een halve maand aan het rondreizen aan de andere kant van de aardkloot!
Maar zover is het nog niet...



13-11-08
Ben zalig aan het relaxen in Adelaide, beetje cultuur hier, beetje shoppen daar, sushi zus en slenteren zo.
Jullie horen me wel weer als ik in Melbourne ben, of als ik weer in Sydney ben, who knows....


Liefs, Manon! x