Vrijdag 17 februari San Felix en de waxpalmbomen.

Vannacht om 4.00 uur wakker, omdat ik naar de wc moest. Ik stap de badkamer binnen: natte voeten...uh?! Dus net voordat ik op de wc wil gaan zitten kijk ik naar beneden...zitten er twee joekels van kakkerlakken (!!!) op de wcbril en lekt de pot als de neten!! Euch!!! De held die ik ben, op kakkerlakkenjacht en een handdoek op de vloer.
Daarna eigenlijk niet meer kunnen slapen, ja, doemelen en een rotdroom gehad...grrrr, niet leuk...

Om 08.00 uur worden we opgehaald door 3 Willy's: jeeps uit de jaren 70 zonder katalysator en/of uitlaat...wij rijden (helaas) als laatste en worden de gehele weg vergast, maar dat terzijde....uch, uch...
De weg naar het kleine slaperige dorpje San Felix brengt ons weer de bergen in. Helaas is het bewolkt...heel erg bewolkt...we dinken een kopje koffie op het pleintje en vervolgen onze weg over stenen, door modder, kuilen en bochten de bergen in. Wederom door een prachtige omgeving, ondanks het feit dat er van de oorspronkelijke begroeiing weinig overeind staat. Deze bergen zijn in de loop der tijd allemaal platgebrand om grasland te creeren, waarop koeien kunnen grazen en aardappelen te verbouwen. Maar desalnietemin zijn die groene, glooiende berghellingen met koeien op een hoogte van 3000 meter een mooi aangezicht!
Wij gaan vandaag op zoek naar de waxpalm, de grootste palm ter wereld en uniek in zijn soort.
Na een behoorlijk, lange tocht met de jeep de bergen in, komen we uiteindelijk aan in het gebied waar deze reuzen groeien...wauw!
Hier maken we een mooie wandeling door het schitterende landschap.
Het is best zwaar om op 3000 meter hoogte een tocht te maken die alleen maar bergop gaat, maar in ons eigen tempo brengen we het er prima van af.
Ik heb mezelf na Ecuador moeten beloven niet meer boven de 3000 meter te gaan, dus dit is de max!! Beetje duizelig, lichte hoofdpijn, hartslag van heb-ik-jou-daar, maar voor de rest helemaal goei....dus genieten geblazen!!! Don't worry, alles onder controle ;-)
De anderhalf uur wandelen eindigen we bovenaan een berg, bij een uitkijkpunt, waar we bij een klein huisje een warm kopje koffie kunnen drinken. De heer des huizes neemt ons daarna mee zijn erf op, om te laten zien hoe hij daar zelf waxpalmbomen stekt en laat groeien. Hij weet er uiteraard veel over te vertellen, zoals bijvoorbeeld dat deze bomen gemiddeld 200 jaar oud worden, dan hun bladeren verliezen, vervolgens spechten gaten in de bomen maken om daar in te nestelen en hun jongen groot te brengen en dat daarna de papagaaien hetzelfde doen in dezelfde bestaande achtergelaten nesten.
De palmbomen hebben niks aan de groene weides waar ze nu in staan, want daar zitten te weinig voedingsstoffen in de bodem. Ze hebben de oorspronkelijke begroeiing nodig met alle bomen, planten en bloemen die er eigenlijk behoren te groeien. Om deze groei te stimuleren biedt de overheid de boeren lagere belasting aan als ze dus de natuur weer haar gang laten gaan op hun landerijen. Hopelijk groeit alles weer terug zoals het hoort en kunnen generaties na ons genieten van deze mooie plek.
Altijd leuk, van die weetjes.
Daarna is het tijd voor de weg terug naar Salamina...deze keer rijden wij voorop, gelukkig...dus het valt deze keer mee met de uitlaatgassen. Onderweg naar beneden stoppen we weer in San Felix voor de lunch, dan begint het te regenen en zijn we uiteindelijk tegen half vier weer terug...lange dag...maar heel mooi..

Morgen wordt weer een hele lange reisdag: we gaan naar Medellin!
Pfff, over 9 dagen zet ik weer voet op Nederlandse bodem...
Niet normaal hoe snel de dagen voorbij vliegen....nog maar even niet aan denken...
X Manon.